MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 7. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 19.12.2012 tarih ve 2011/14-2012/682 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin müşteriye ulaştırılmak üzere davalıya teslim ettiği 2 adet saat emtiasının davalı tarafından alıcısına teslim edilemediğini, saatlerin değerinin 18.211,25 TL olduğunu ileri sürerek şimdilik 3.000,00 TL"nin davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili, 20.04.2010 havale tarihli dilekçesi ile talep sonucunu 10.249,78 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin kullandığı ... sistemine davacı tarafından gönderinin içeriği, kıymeti, fatura/irsaliye bilgilerinin girilmediğini, paketin içinde astronomik değerli 2 adet saat bulunduğu hususunun ispat edilmesi gerektiğini, davacının müvekkiline ibraz ettiği fatura içeriğine göre saatlerin 10.249,78 TL olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, 6762 sayılı TTK"nın 766"ncı maddesinin taşıyıcıya veya özel faaliyetleri devletin iznine bağlı taşıma işletmelerine yüklediği sorumlulukların önceden hafifletilmesi ya da kaldırılmasının mümkün olmadığı, aynı Kanun"un 786/1. maddesi gereğince de mahiyet ve değerleri beyan edilmeksizin taşıyıcıya teslim olanan eşyanın ziya halinde her hadisede halin icabına göre tazminatın tayin olunacağı, eldeki davada zayi olan saatlerin 786/2. maddesi kapsamında kabul edilecek eşya olmadığı, davalı şirketin adam çalıştıran sıfatı ile sorumluluğunun bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile, 8.686,25 TL"nin 3.000,00 TL"sine 24.12.2008, 5.686,25 TL"sine ise 20.04.2010 tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa"nın 2/2 maddesi gereğince Merkez Bankası"nın kısa vadeli avanslar için uyguladığı faiz oranında faiziyle davalıdan tahsil edilerek davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Ancak, davacı, dava ve ıslah dilekçesi ile 10.249,78 TL"nin davalıdan tahsilini talep etmiş, mahkemece, dava kısmen kabul edilerek 8.686,25 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiş ve davacı lehine 1.200,00 TL vekalet ücreti takdir edilmiştir. Karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"nin 12. maddesi "(1) Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla) Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir. (2) Şu kadar ki asıl alacak miktarı 3.333,33 TL’ye kadar olan davalarda avukatlık ücreti, tarifenin ikinci kısmının, ikinci bölümünde, icra mahkemelerinde takip edilen davalar için öngörülen maktu ücrettir. Ancak bu ücret asıl alacağı geçemez" hükmünü içermektedir. Buna göre, davacı lehine hükmedilen miktar 8.686,25 TL olup davacı lehine hükmedilen vekalet ücretinin karar tarihindeki AAÜT"nin 12"nci maddesine göre fazla belirlenmiş olması doğru olmamış, bozmayı gerektirmişse de anılan yanlışlığı giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK"nın 438/7. maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenle, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenle, davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın (HÜKÜM) bölümünün 4"üncü bendinde yer alan "1.200 TL" ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine "1.042,35 TL" ibaresinin konulmasına, hükmün düzeltilmiş bu haliyle ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 20.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.