Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/14916 Esas 2022/5261 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme, sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme/kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki bu hususa yönelik bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
1)Sanık hakkında “2012 ve 2013 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme“ suçlarından açılan kamu davasında; sanığın savunmasında, suça konu faturaları düzenleyen iş yerinin kendisi adına kayıtlı olduğunu, ancak sahte fatura düzenlemediğini, iş yerinin yönetiminin Halil Küçük’te olduğunu ve bütün işlemleri Halil Küçük’ün yaptığını, sahte fatura düzenlenmesi konusunda bilgisinin bulunmadığını beyan etmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek biçimde belirlenmesi bakımından;
a)Vergi dairesinden ve sahte faturaları kullanan mükelleflerden temin edilecek faturaların sanığa gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, kendisine ait olmadığını ve Halil Küçük’e ait olduğunu söylemesi halinde; adı geçen kişinin açık kimlik ve adres bilgilerinin tespiti ile tanık olarak çağrılması, duruşmada çekinme hakkı hatırlatıldıktan sonra faturalar gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması gerektiği gözetilmeden ve anılan kişinin tanık olarak dinlenmesine ilişkin ara kararından da dönülmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) Halil Küçük’ün de faturalardaki yazı ve imzaların kendisine ait olmadığını söylemesi halinde sanığın ve bu kişinin yazı ve imza örnekleri ile faturalardaki yazı ve imzaların kime ait olduğu hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılması,
c)Faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ya da Halil Küçük’e ait olmadığının anlaşılması halinde ise;
aa)Faturaları kullandığı belirlenen mükellefler hakkında karşıt inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, düzenlenmiş ise onaylı örneklerinin getirtilmesi; dava açılıp açılmadığının araştırılması, dava açılmış ise dosyalarının getirtilip incelenerek ilgili belgelerin onaylı örneklerinin dosyaya alınması,
bb)Faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin tanık sıfatıyla duruşmaya çağrılarak CMK'nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatıldıktan sonra sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları, sanığı tanıyıp tanımadıkları ve faturaların düzenlenmesi konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükümleri kurulması,
2) Sanık hakkında defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçundan verilen hükmün temyiz incelemesinde; defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçunun oluşabilmesi için, defter ve belgelerin vergi incelemesi amacıyla ibrazının istenmesi gerektiğinden, Yargıtay denetimine esas olmak üzere “defter ve belge isteme yazısının” aslının veya onaylı örneğinin getirtilerek, hangi takvim yılına ait defter ve belgelerin istendiğinin, defter ve belgelerin vergi incelemesi amacıyla istenip istenmediğinin belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3)Kabule göre de;
a) Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin, sahte fatura düzenleme suçlarında her takvim yılında düzenlenen son fatura tarihi olduğu gözetilmeden, 2012 olarak eksik yazılması,
b)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.