Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/491 Esas 2022/5213 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bedelsiz senedi kullanma
HÜKÜM : Düşme

6723 sayılı Kanun ile değişik 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca, bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden önce ilk derece mahkemelerinden verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK'nin 305 ile 326. maddelerindeki temyiz hükümlerinin uygulanması gerektiği, sanık hakkında Tekirdağ Cumhuriyet Başsavcılığının 12.02.2007 tarihli iddianamesi ile açılan davada verilen 14.04.2016 tarihli mahkumiyet hükmünün Yargıtay temyiz incelemesinden geçtiği ve bozma kararı sonrasında yapılan yargılamada verilen hükmün yine Yargıtay temyiz incelemesine ve 1412 sayılı CMUK’nin 305 ile 326. maddelerindeki temyiz hükümlerine tabi olacağı anlaşıldığından, 5271 sayılı CMK'nin 294/1 ve 295/1. maddelerinde düzenlenen hükümler kapsamında CMK’nin 298/1. maddesi gereğince temyiz talebinin reddini isteyen tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
5271 sayılı CMK’nin 231/8-son cümlesi uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 01.02.2010 tarihinden, denetim süresi içinde ikinci suçun işlendiği 11.10.2012 tarihine kadar duran zamanaşımı süresinin yanında ilk uzlaştırma teklifinin yapıldığı tarihten uzlaşmanın sağlanamadığına ilişkin raporun uzlaştırma bürosuna verildiği tarihe kadar 5271 sayılı CMK'nin 253/21. maddesi ile Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliği'nin 34. maddesi uyarınca duran zamanaşımı süresi dikkate alındığında; sanığa yüklenen “bedelsiz senedi kullanma” suçuna ilişkin dava zamanaşımının 12.09.2006 olan suç tarihinden hüküm tarihine kadar dolmadığı gözetilmeden, kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, sanığa yüklenen suçun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu hususun yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği anlaşılmakla, 1412 sayılı CMUK’nin 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak, kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.