Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/747 Esas 2022/5257 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 311. maddesi uyarınca eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme mercii Yargıtayın ilgili dairesi olduğundan Mahkemenin hukuki değerden yoksun olan 25.11.2020 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sanığın bilinen son adresine tebliğ edilmesi, tebligat yapılamaması durumunda bu defa MERNİS adresinin tespitini yaparak tebligat zarfı üzerine söz konusu adresin MERNİS adresi olduğu belirtilerek Tebligat Kanunu'nun 21/2 maddesine göre tebliğ yapılması, MERNİS adresinin bulunmaması halinde ise, kendisine daha önce kanuni usullere göre tebligat yapılmış olması şartı ile aynı adrese anılan Kanun'un 35. maddesine göre tebligat yapılması gerektiği gözetilmeden yapılan gerekçeli karar tebliği usulüne uygun değil ise de; anılan Kanun'un 32. maddesinde belirtildiği üzere, “tebliğ usule aykırı yapılmış olsa bile, muhatabın öğrenmesiyle geçerli” olacağından, sanığın Antalya 2. Asliye Ceza Mahkemesinden 2011/461 Esas ve 2013/610 Karar sayılı gerekçeli kararın tarafına gönderilmesini talep etmesi üzerine gerekçeli kararı 22.06.2018 tarihinde almak suretiyle hükümden haberdar olduğu, 07.08.2019 tarihli dilekçesi ve 05.12.2019 tarihli uzlaşmaya ilişkin dilekçesi içeriklerinden de sanığın hükümden haberdar olduğunun anlaşılması karşısında; hüküm 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 10.11.2020 tarihli dilekçe ile temyiz edildiğinden ve eski hale getirme isteminde ileri sürülen nedenler yerinde görülmediğinden, temyiz ve eski hale getirme isteminin 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.