
Esas No: 2018/2922
Karar No: 2018/9887
Karar Tarihi: 20.12.2018
Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/2922 Esas 2018/9887 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK 157/1, 168/1, 62/1, 52, 53 ve 58 maddeleri gereğince mahkumiyet
Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın üzerine atılı suçun, uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, bozma sonrası dosyanın uzlaştırma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın suç tarihinde katılanın iş yerinden 11,50 TL lik alışveriş yaptığı, iki tane 50 TL çıkarıp birisini şüpheliye uzattığı, müştekiye parayı veriyormuş gibi yaptığı ancak lafa tutarak vermediği ve cüzdanın içerisine geri koyduğu, diğer 50 TL’ yi katılana vermiş gibi yapıp paranın üzerini istediği ve bu şekilde müştekiden 108,50 TL haksız menfaat elde ederek üzerine atılı dolandırıcılık suçunu işlediği iddia olunan somut olayda; sanığın eyleminin sabit olduğu gerekçesine dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın tekerrüre esas alınan ... Asliye Ceza Mahkemesinin 12/10/2012 gün, 2012/107 esas, 2012/534 karar sayılı ilamına konu dolandırıcılık suçunun uzlaştırma kapsamında bulunması karşısında, öncelikle tekerrüre esas alınan ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının ve 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin (1), (2) ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak, Anayasa Mahkemesi"nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı kısmi iptal kararı, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden, koşulları oluşması halinde infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Adli para cezasının belirlenmesi aşamasında uygulama maddesi olan 5237 sayılı TCK"nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının 4. bendine “göz önüne alınarak” ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK’nın 52/2. maddesi uyarınca” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.