Taraflar arasında görülen davada verilen 20.12.2012 tarih ve 2011/18-2012/264 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 2009/06301-1 numara ile davalı araç koltukları hakkında tasarım tescili için başvuruda bulunduğunu, başvurunun ilanı üzerine, müvekkilinin itirazda bulunduğunu, ne var ki bu itirazın reddine karar verildiğini, oysa davalı tasarımının müvekkili firmaya ait ve uzun zamandır satışı yapılmakta olan2400 ve koltukları ile açık benzerlikler bulunduğunu, bu nedenle, davalı şirkete ait 2009/06301 numaralı başvurunun yeni ve ayırt edici olmadığını, ileri sürerek sayılı kararının iptaline, numaralı tasarımın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkili şirketin yolcu otobüsleri için üretilen araç koltuğuna tasarım tescil başvurusunda bulunduğunu, itiraza mesnet tasarımlar karşısında müvekkkili tasarımın yeni ve ayırtedici olduğunu, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davalı tasarım başvurusunun itiraza mesnet gösterilen tasarımlar karşısında yeni ve ayırtedici olduğunu, diğer taraftan davaya konu tasarımın harcıalem bir tasarım olduğuna dair bir kanıt bulunmadığı kararının iptali ve tescil edilen tasarımın hükümsüz kılınmasını gerektiren bir neden bulunmadığı, gerekçesi ile davanın reddine, karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.

.../...

-2-


SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 20.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.