Cinsel saldırı - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/3062 Esas 2020/2289 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3062
Karar No: 2020/2289
Karar Tarihi: 12.05.2020

Cinsel saldırı - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/3062 Esas 2020/2289 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, çocuk mahkemesinde görülen bir davada, suçlu olarak belirlenen çocuk için kasten yaralama ve cinsel saldırı suçlarından hüküm verildiğini belirtti. Ancak, kanunlar değiştiği için adli para cezasına ilişkin hüküm kesin olup temyiz edilemeyeceği şeklinde bir karar verildi. Cinsel saldırı suçuna ilişkin ise zamanaşımı süresi geçtiği için hüküm bozuldu ve davaların düşmesine karar verildi. Kanun maddeleri olarak 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ve 5237 sayılı TCK’nın 102/1-c.2., 66/1-e, 66/2 maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 305/1, 317, 321, 322/1 maddeleri ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8 maddeleri belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2018/3062 E. , 2020/2289 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Cinsel saldırı, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin olup, buna göre mahkemece suça sürüklenen çocuk hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan tayin edilen 1.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün CMUK"nın 305/1. maddesi gereğince kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince reddiyle, incelemenin cinsel saldırı suçundan kurulan hükümle sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Oluşa uygun kabule göre olay tarihinde on iki-on beş yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuğun eyleminin zamanaşımı süresi yönünden lehe sayılıp 6545 sayılı Kanun değişikliğinden sonraki 5237 sayılı TCK’nın 102/1-c.2. maddesinde düzenlenen sarkıntılık suretiyle cinsel saldırı suçunu oluşturup, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e, 66/2. maddelerinde belirtilen 4 yıllık olağan dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve zamanaşımını en son kesen 20.01.2015 tarihli mahkumiyet hükmü ile inceleme günü arasında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince müsnet suçtan görülen kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 12.05.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.