Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/6817 Esas 2022/5242 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sahte fatura ile belgelendirilen alış tutarının, toplam mal alış maliyetleri içindeki oranının %70 gibi yüksek bir oran olması, UYAP üzerinden yapılan sorgulamada, faturaları düzenleyen mükelleflerden ... hakkında 2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan dava açıldığı ve verilen mahkumiyet hükümlerinin Dairemizin 2017/3149 Esas ve 2021/12103 Karar sayılı kararı ile onandığı, benzer şekilde faturaları düzenleyen mükelleflerden ...hakkında 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan İzmir 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/140 Esas ve 2014/621 Karar sayılı kararı ile mahkumiyet hükümleri verildiği ve dosyanın içeriğinden düzenleyen mükellefin gerçek bir ticari faaliyetinin bulunmadığının anlaşıldığı; bir kısım faturalarda fatura muhteviyatındaki mal ve hizmet ile faturaları düzenleyen mükelleflerin faaliyet kolunun uyuşmadığı ve sanık ödemelerine ilişkin makbuz ibraz etse de söz konusu makbuzlarda dökümü yapılan çeklerin verildiği bankaya, şubesine, hesap numarasına ve çek numarasına ait bilgilerin makbuz üzerinde yer almadığı, çeklerin satıcı hesabına fiilen geçtiğine dair dosya kapsamında herhangi bir belge sunulamadığı, böylece sanık tarafından ticari teamüle uygun ödemeleri tevsik edici herhangi bir belge ibraz edilmediğinin belirlenmesi karşısında; 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip “2010 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçunun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, gerekçeli karar başlığında '2010' şeklinde eksik gösterilen suç tarihinin, sahte fatura kullanma suçu yönünden vergi suçu raporuna göre suça konu faturaların en son Kasım ayı KDV beyannamesinde kullanılması nedeniyle, 27.12.2010 olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.