Esas No: 2021/14014
Karar No: 2022/5230
Karar Tarihi: 29.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/14014 Esas 2022/5230 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık dolandırıcılık suçundan mahkum edildi. Dosya, uzlaşma kapsamında tevdi edildi fakat uzlaşma sağlanamadı. Hüküm temyiz edildi fakat sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmedi. Ancak, tekerrüre esas alınan ilamın hatalı olarak Adana 2. Asliye Ceza Mahkemesinin ilamı olarak belirlenmesi nedeniyle, hüküm bozuldu ve düzeltildi. Yargılama yeniden yapılmasına gerek yoktur. Sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verildi. Koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu gösterilen ilam nedeniyle fazla olamayacağına dikkat edilmesi gerekmektedir. 1412 sayılı CMUK'nin 321. ve 326/son maddeleri ve 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesi uyarınca karar verilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanığın üzerine atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaştırma bürosuna tevdi edildiği ancak uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Tekerrüre esas alınan Adana 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/692-2012/699 sayılı ilamının temyiz konusu suç tarihinden sonra 20.12.2018 tarihinde kesinleşmesi nedeniyle tekerrür oluşturmadığı anlaşılmakla, sanığın adli sicil kaydında yer alan İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/383 Esas, 2011/644 Karar sayılı ve 08.05.2012 tarihinde kesinleşen ilamının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, Adana 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/692-2012/699 sayılı ilamının tekerrüre esas alınması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK'nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine ''İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/383 esas ve 2011/644 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, TCK'nin 58/6-7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığı gözetilerek, 1412 sayılı CMUK'nin 326/son ve 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddeleri gereğince koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olamayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesine, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
