Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1778 Esas 2020/2917 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1778
Karar No: 2020/2917
Karar Tarihi: 12.10.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1778 Esas 2020/2917 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, müvekkil şirketinde çalışan işçinin iş akdinin feshi sonrası İş Mahkemesinde açtığı davada ödenen bedellerin davalının sorumluluğunda olduğunu ileri sürerek, yapılan ödemenin yasal faizi ile birlikte davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini talep etti. Davalı ise işçilik alacaklarından sorumluluğun asıl işverene ait olduğunu savunarak davanın reddini talep etti. Mahkeme ise yükleniciler aleyhine açılan rücu davalarında ayrı sözleşmelerle hizmet ifa eden yüklenicilerin mecburi dava arkadaşı olmadığına ve borçtan müteselsilen sorumlu olacaklarına ilişkin kanun hükmü veya sözleşme bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verdi. Davacı vekili kararın temyizi üzerine, temyiz itirazlarının reddedildiği sonucuna varılarak usul ve kanuna uygun bulunan hükmün onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise açıklanmadı.

23. Hukuk Dairesi 2019/1778 E. , 2020/2917 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili şirket bünyesinde çalıştırılan işçinin iş akdinin feshinden sonra İş Mahkemesinde açtıkları dava neticesinde ödenen bedellerden davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek yapılan ödemenin yasal faizi ile birlikte davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir
Davalı vekili, işçilik alacaklarından sorumluluğun asıl işverene ait olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, yükleniciler aleyhine açılan rücu davalarında ayrı sözleşmelerle hizmet ifa eden yükleniciler mecburi dava arkadaşı olmadığı gibi borçtan müteselsilen sorumlu olacaklarına ilişkin kanun hükmü veya sözleşme bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.