Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2009/2900 Esas 2009/4171 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BODRUM 3. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 17/11/2008
NUMARASI : 2007/411-2008/509
  
Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, miras  bırakanları A.T.’nin  mirastan mal  kaçırmak ve saklı  paylarını  bertaraf  etmek  amacıyla 134 parsel  sayılı taşınmazını muvazaalı  satış işlemiyle  davalı gelinine  temlik  ettiğini ileri sürerek  taşınmazdaki saklı  paylarının  tenkisi  isteğinde  bulunmuşlardır.
Davalı,  ilk  oturumda  tenkis  davasını  kabul  ettiğini  bildirmiştir.
Mahkemece, dava konusu  taşınmazla ilgili  davanın kabul edilmiş  olması  ve davanın  açılmasına  davalının neden olduğu gerekçeleriyle davanın konusu kalmadığından karar  verilmesine  yer  olmadığına karar  verilmiştir.
Karar, davalı vekilince  tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, TMK 560-571 maddelerinden kaynaklanan saklı payın ihlali sebebiyle tenkis isteğine ilişkindir.
Mahkemece, 18.4.2007 tarihli tensip zaptında yer alan kararla davaya aile mahkemesi sıfatıyla bakılmasına karar verilip bu sıfatla dava sonuçlandırılmıştır.
Hemen belirtilmelidir ki 4787 Sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş ve Görevlerini Saptayan Yasanın 4. maddesi hükmü uyarınca 4721 Sayılı TMK’nın 2. kitabının (118-395 maddeleri) 3. kısmı hariç aile hukukundan kaynaklanan davaların aile mahkemelerinin görevi kapsamında olduğu tartışmasızdır.  Oysa eldeki istek tenkise mütedair olup 4. madde kapsamında kalmamaktadır.
O halde, kurulan hüküm kural olarak doğru ise de aile mahkemesi sıfatıyla davanın sonuçlandırılmış olmasının isabetli olduğu söylenemez.
Bilindiği üzere görev kamu düzeni ile ilgili olup davanın her aşamasında mahkemece resen gözetilmesi gereken kuraldır.
Hal böyle olunca eldeki davaya genel mahkeme sıfatıyla bakılması gerekirken, yanılgılı değerlendirme ve yasal olmayan gerekçelerle aile mahkemesi sıfatıyla bakılarak davanın sonuçlandırılması doğru değildir.
Davalının temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile yerel mahkeme hükmünün açıklanan nedenlere istinaden HUMK 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 06.04.2009 tarihinde oy birliği ile karar verildi.