Esas No: 2019/7760
Karar No: 2022/5414
Karar Tarihi: 30.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/7760 Esas 2022/5414 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanıklar hakkında özel belgede sahtecilik suçundan açılan kamu davasında sanıkların eyleminin 5809 sayılı Kanun'a aykırılık suçunu oluşturduğu ve değişen suç vasfına göre 5809 sayılı Kanun'a aykırılık suçundan beraatlarına karar verildiği belirtiliyor. Mahkeme, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesi uyarınca verilen hükümler kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı ve 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63/10. maddesinde yer alan düzenleme ile 5237 sayılı TCK’nin 52/2. maddesindeki hüküm birlikte dikkate alındığında; 5809 sayılı Kanun’un 63/10. maddesinde düzenlenen, sanıklara yüklenen suçun üst sınırı 100 gün adli para cezası olup, TCK'nin 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı da en üst sınır olan 100 TL üzerinden adli para cezasına hükmedilmesi halinde dahi sonuç cezanın 10.000 TL adli para cezasını geçmeyeceği ifade ediliyor. Bu nedenle, bu suçtan verilen beraat hükümlerinin 1412 sayılı CMUK'nin 305/1-2 maddesinde düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve vekalet ücreti de hükmün bir parçası olması nedeniyle asıl hükmün tabi olduğu yasa yoluna tabi bulunacağından, temyiz olanağının bulunmadığı kararlaştırılıyor. Kan
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 sayılı Kanun'a aykırılık
HÜKÜMLER : Beraat
Sanık ... müdafisi ile sanık ... müdafisinin temyiz istemlerinin beraat hükümleri nedeniyle vekâlet ücreti verilmesiyle sınırlı olduğu, sanıklar hakkında özel belgede sahtecilik suçundan açılan kamu davasında sanıkların eyleminin 5809 sayılı Kanun'a aykırılık suçunu oluşturduğu ve değişen suç vasfına göre 5809 sayılı Kanun'a aykırılık suçundan beraatlerine karar verildiği belirlenerek yapılan incelemede;
5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesi uyarınca verilen hükümler kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı ve 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63/10. maddesinde yer alan düzenleme ile 5237 sayılı TCK’nin 52/2. maddesindeki hüküm birlikte dikkate alındığında; 5809 sayılı Kanun’un 63/10. maddesinde düzenlenen, sanıklara yüklenen suçun üst sınırı 100 gün adli para cezası olup, TCK'nin 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı da en üst sınır olan 100 TL üzerinden adli para cezasına hükmedilmesi halinde dahi sonuç cezanın 10.000 TL adli para cezasını geçmeyeceği, dolayısıyla bu suçtan verilen beraat hükümlerinin 1412 sayılı CMUK'nin 305/1-2 maddesinde düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve vekalet ücreti de hükmün bir parçası olması nedeniyle asıl hükmün tabi olduğu yasa yoluna tabi bulunacağından, temyiz olanağının bulunmadığı anlaşılmakla, sanık ... müdafisi ile sanık ... müdafisinin temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 30.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
