Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/9258 Esas 2020/206 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9258
Karar No: 2020/206
Karar Tarihi: 15.01.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/9258 Esas 2020/206 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, yurt dışında kaydı olmayan otomobili sahte belgelerle yurdumuza getirerek resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında mahkum edildi. Ancak suç tarihinin en aleyhe kabul edilerek yapılan incelemede, suçun yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 204/1. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ve sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesi gerektiği anlaşıldı. Karar 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca bozulsa da yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadığından sanık hakkında düşme kararı verildi.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. ve 204/1. maddeleri
- 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 9. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2019/9258 E. , 2020/206 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın ölen ... adına yurt dışında kaydı olmayan otomobili sahte belgelerle yurdumuza getirdiği iddiası ile açılan kamu davasında; Başbakanlık Gümrük Müsteşarlığı Gümrük Kontrolörlüğünün 09.04.2003 tarihli soruşturma raporu ile ... varisi sanık ... tarafından ibraz edilen suça konu araca ait mülkiyet belgelerinin sahte olduğunun tespit edilmesi karşısında, suç tarihinin en aleyhe kabul ile 09.04.2003 olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 9. maddeleri hükmü karşısında; sanığa yüklenen "resmi belgede sahtecilik" suçunun, suç tarihinden sonra 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren ve lehe olan 5237 sayılı TCK"nin 204/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle tabi olduğu aynı Yasanın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, aynı Yasanın 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 15.01.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.