Tefecilik ve Şantaj - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2835 Esas 2020/2457 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2835
Karar No: 2020/2457
Karar Tarihi: 02.12.2020

Tefecilik ve Şantaj - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2835 Esas 2020/2457 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanık bir kişi tefecilik suçundan 2 yıl 1 ay hapis cezası ve hak yoksunluğuna mahkum edildi ancak şantaj suçundan beraat etti. Hazine avukatının şantaj suçundan verilen beraat kararına yönelik temyiz itirazı reddedildi çünkü Hazine zarar görmediği için yetkisi bulunmuyordu. Tefecilik suçundan verilen mahkumiyet kararı da incelendi ve sair temyiz itirazları reddedildi ancak yasa gereği sanığın adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiği halde hükümde bu ceza türüne yer verilmediği için karar bozuldu. Kanun olarak TCK'nın 241/1, 62 ve 53. maddeleri uyarınca tefecilik suçu işlemek cezalandırılırken, 1412 sayılı Kanunun 321. maddesi uyarınca mahkeme kararı bozuldu.

9. Ceza Dairesi 2020/2835 E. , 2020/2457 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik ve Şantaj
Hüküm : 1-Tefecilik suçundan TCK 241/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası, hak yoksunluğu
2-Şantaj suçundan beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılan ... Hazinesinin sanık ... hakkında şantaj suçundan verilen beraat kararına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Maliye hazinesinin şantaj suçundan zarar gören sıfatı bulunmadığı ve temyiz yetkisi olmadığı, CMK"nın 237. maddesi kapsamında yüklenen suçtan doğrudan zarar görmediği anlaşılmakla, katılan Hazine vekilinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık hakkında tefecilik suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarihli ve 2007/10-108 Esas-2007/152 Karar sayılı ilamında belirtildiği gibi, yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, TCK"nın 241/1 maddesi gereğince hapis cezası ile birlikte adli para cezasına da hükmedilmesi gerekirken, sanık hakkında adli para cezasına hükmedilmemesi suretiyle eksik ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı Kanunun 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 02.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.