Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1842 Esas 2020/2912 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1842
Karar No: 2020/2912
Karar Tarihi: 12.10.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1842 Esas 2020/2912 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket ile müvekkili arasındaki hizmet alım sözleşmesi kapsamında dava dışı bir işçinin kazandığı işçilik alacakları sebebiyle yapılan ödemenin davalı tarafından karşılanması gerektiği iddiasıyla açılan tazminat davası sonucunda, mahkeme davanın kısmen kabulüne hükmetmiştir. Davalı tarafın temyiz başvurusunun reddedilmesi sonucu verilen hüküm onanmıştır. Kararın temel dayanağı olarak, işverenin son işveren olması nedeniyle tüm işçilik haklarından sorumlu tutulamayacağı, ancak dava dışı işçinin davalı bünyesinde çalıştığı süre ile sınırlı olarak kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti ve ihbar tazminatı sorumluluğu olduğu belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak da 4857 sayılı İş Kanunu'nun 17/4, 18/3 ve 19/2 maddeleri gösterilmiştir.

23. Hukuk Dairesi 2019/1842 E. , 2020/2912 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-

Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçinin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçilere icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu, müvekkili tarafından ödenen bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin son işveren olması nedeniyle tüm işçilik haklarından sorumlu tutulmasının hukuka aykırı olduğunu iddia ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hükmün davacı tarafından temyiz edilmesi neticesinde, karar, Yargıtay 13. HD tarafından hüküm gerekçe uyuşmazlığı nedeniyle bozulmuş, davacı tarafından karar düzeltme talebinde bulunulmuştur. Karar, Yargıtay 13. HD tarafından mahkemece, davalının dava dışı işçinin kendi bünyesinde çalıştığı süre ile sınırlı olarak kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti alacağından, son işveren olması nedeniyle ihbar tazminatının tamamından sorumlu olduğu kabul edilerek hüküm kurulması gereğine dayanılarak bozulmuştur. Mahkemece, Yargıtay bozma ilamına uyularak yapılan araştırma neticesinde, davacının davalı ile yapılan sözleşme kapsamında SGK kayıtlarına göre davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan ödemeyi aralarında imzalanan sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceği gerekçesiyle davalının sorumluluğunu belirleyen bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre taraf vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlerden davalıdan alınmasına, 492 sayılı yasanın 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 12.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.