Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14085 Esas 2020/3391 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14085
Karar No: 2020/3391
Karar Tarihi: 19.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14085 Esas 2020/3391 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve temyiz edilen bir kararda, sanık hakkında basit kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı verildiği ancak hükümde uygulanan temel cezaya ilişkin kanun maddesinin belirtilmediği, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespit edilmediği ve mükerrir sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesinin belirtilmediği gerekçeleriyle mahkeme kararı bozulmuştur. Ayrıca 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2, 29, 53 ve 58/7 maddelerine atıfta bulunularak kararın yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır.

3. Ceza Dairesi 2019/14085 E. , 2020/3391 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak
1)Sanık hakkında katılanlara yönelik basit kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerde uygulanan temel cezaya ilişkin kanun maddesinin (TCK"nin 86/2. maddesi) kararda gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 232/6 maddesine aykırı şekilde hüküm tesisi,
2)Karşılıklı yaralama suçlarının işlendiği olayda, tarafların olayın gelişimini farklı şekilde anlattıkları anlaşılmakla, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespitine çalışılması; bunun mümkün olmaması halinde Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine yorumlanarak 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda (1/4) uygulanmasını gerektiğinin gözetilmemesi,
3)Mükerrir sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58/7. maddesi gereğince “cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesi ve bu hususun kararda gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
4)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden hukuki durumun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 19.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.