MAHKEMESİ : İSTANBUL 4. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/04/2012
NUMARASI : 2011/359-2012/64

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 10.04.2012 tarih ve 2011/359-2012/64 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 17.01.2014 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davalı T.. T.. vekili Av. C.K. ve davacı vekili Av. M. Ç. dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, asıl davada müvekkilinin davalı bankanın Şanlıurfa Şubesi’ne 17.12.1999 tarihinde 35 gün vadeli % 22 faiz oranı ile 45.000 USD yatırdığını, parasını çekmek istediğinde paranın off-shore bankasına havale edildiğinin söylendiğini, kendisinin bu yönde talimatının olmadığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 6.000 TL’nin vade sonuna kadar akdi faiz, vade sonundan itibaren bankalarca döviz cinsinden mevduata uygulanan en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesi talep etmiş, birleşen davada davalı bankaya yatırılan 45.000 USD’nin bankaya yatırıldığı 17.12.1999 tarihinden vade sonuna kadar akdi faiz, vade sonundan fiili ödeme tarihine kadar ana para toplamına 3095 sayılı Yasa’nın 4/a maddesi uyarınca faiz uygulanmak suretiyle tahsilini talep etmiş, dava dilekçesiyle 7.500 TL olarak yatırılan harç yargılama sırasında tamamlanmıştır.
Davalı vekili, müvekkili ile E.Off Shore Bank Ltd. Şti.’nin ayrı tüzel kişilikler olduğunu, müvekkiline husumet düşmeyeceğini, müvekkili bankanın davacının talebi doğrultusunda sadece havale talimatını gerçekleştirdiğini, hesap cüzdanına karşı çıkmadığını, istemin zamanaşımına uğradığını, diğer iddiaların da yerinde olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Müdahil İ. İplik Tekstil San. A.Ş. vekili, müvekkili şirketin hakim hissedarı olduğu S. A.Ş."nin T.. T.."ye olan borçlarının tümünün ödendiğini, dava konusu tutarın E."tan tahsili olanağının olduğunu, bu nedenle T.. T.. ve bankaya husumet yöneltilmesinin yerinde olmadığını belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, asıl dava yönünden bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda birleşen dava dosyası da hep birlikte değerlendirilerek, dava konusu alacağın E. Off Shore Ltd. Şti"den tahsil etme imkanı bulunmadığı, E. Off Shore Ltd. Şti."ne I. tarafından gönderilen paraların fiilen Kıbrıs"a aktarılmadığı, bir kısım şirketlere kredi verilmek üzere kullandırıldığı, bu durumda bir güven kurumu olarak faaliyet gösteren bankanın müşterisi olan davacıyı bilerek Off-Shore"a yönlendirdiği anlaşılmakla dava konusu bedelin tahsil edilememesinden dolayı davalı bankanın sorumlu olacağı, asıl davadaki talep 6.000 TL, birleşen davadaki talep 45.000 USD olup davacı vekilinin son celse ilk davadaki taleplerinin kısmı dava, birleşen davadaki 45.000 USD şeklindeki taleplerinin toplam talepleri olduğunu belirtmesi karşısında davanın kabulü ile asıl ve birleşen dosyada 45.000 USD’nin 17.12.1999 tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa’nın 4/a maddesi uyarınca işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı üstlenen T.. T.."den tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı İ. Bank A.Ş. ve borcu üstlenen T.. T.. vekili ile fer"i müdahil vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Asıl ve birleşen davalar, davacı tarafından banka hesabına yatırılan paranın off-shore hesabına aktarıldığı iddiasına dayalı alacak istemlerine ilişkin olup yukarıda yapılan özetten de anlaşılacağı üzere davacı, daha sonra davalıya devredilen Sümerbank AŞ"nin Şanlıurfa Şubesi"ne 45.000 USD yatırdığını, bu paranın iradesi dışında off-shore hesabına aktarıldığını ileri sürerek asıl davada fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 6.000 TL"nin tahsilini istemiş, bu davanın reddine dair verilen kararın Dairemizce temyiz incelemesi aşamasında açtığı birleşen davada ise 45.000 USD’nin tahsilini talep etmiş, dava açılırken 7.500 TL üzerinden yatırılan harç yargılama sırasında tamamlanmıştır. Somut olaya uygulanması gereken 818 sayılı BK"nın 83. maddesi uyarınca yabancı para borcunun vadesinde ödenmemesi halinde alacaklı, bu borcun vade veya fiili ödeme günündeki rayice göre Türk parası ile ödenmesini isteyebilir. Alacaklı aynen tahsil davası açabilecekken Türk lirası üzerinden dava açmışsa, onun iradesinin, alacağını artık yabancı para üzerinden tahsil etmek istemediği yönünde olduğunu kabul etmek gerekir. Asıl davada TL cinsinden talepte bulunan alacaklının artık bu tercihinden dönerek birleşen davada borcun yabancı para olarak aynen ifasını istemesi mümkün değildir. Bu itibarla, mahkemece davacı tarafın, asıl davada tercihini TL cinsinden yana kullandığı birleşen davada bu tercihinden dönüp yabancı para üzerinden tahsil isteyemeyeceği gözetilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde yabancı para üzerinden hüküm tesisi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
3- Bozma sebep ve şekline göre davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı İ. Bank A.Ş. ve borcu üstlenen T.. T.. vekili ile fer"i müdahil vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı İ. Bank A.Ş. ve borcu üstlenen T.. T.. vekili ile fer"i müdahil vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle kararın anılan taraflar yararına BOZULMASINA, (3) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, takdir olunan 1.100,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı T.. T.."ye verilmesine, ödedikleri temyiz peşin harcın istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 17.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.