Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, Hazine adına kayıtlı 473 parsel sayılı taşınmazın, imar uygulamasına tabi tutulup, 1455 parsel ve 335 ada 1 parsel olarak davalı Belediye adına tescil işlemlerinin yapıldığını ancak, imar uygulamasının iptaline yönelik idari yargıda açtıkları dava sonucunda Mahkemece verilen Belediye Encümen kararının iptaline ilişkin kararın kesinleştiğini fakat, davalı Belediyenin taşınmazın geriye dönüş işlemini yapmadığını ileri sürerek, davalı adına tescil olunan 335 ada 1 parselin, düzenleme öncesi kadastral durumuna dönüştürülerek, Hazine adına tesciline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, Kesinleşen idari yargı kararları ile iptal edilen imar uygulamalarının mahkeme kararı ile düzeltilmesinin imkansız olduğunu, davacının da İdare Mahkemesinin iptal kararının infazı amacıyla, davalı Belediyeye, geriye dönüştürme istemli başvurusunun bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, imar parselinin dayanağı bulunan idari kararın idari yargı yerinde iptal edilmiş olması ve yolsuz tescil durumunda kalan mevcut parselin geriye dönüş işleminin Belediyece yapılmaması gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi . raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü. 
                                                                                             -KARAR-
Dava kadastral parselin ihyası isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
 Dosya içeriği ve toplanan delillere göre, mülkiyeti Hazineye ait 473 parsel sayılı taşınmazla ilgili olarak yapılan imar uygulamasının idari yargı yerinde iptal edildiği ve böylece çekişmeli 335 ada 1 parsel sayılı taşınmazın sicil kaydının yolsuz tescil durumuna düştüğü ve TMK 1025 maddesi uyarınca iptalinin gerektiği belirlenmek suretiyle imar parselinin sicil kaydının iptali ile 473 parsel sayılı taşınmazın mülkiyet ve geometrik durumunun ihyası yönünde mahkemece kurulan hükümde bir isabetsizlik yoktur.                             Her ne kadar Belediyece karar temyiz edilmiş ise de karardan sonra temyizden feragat edilmiş olması sebebiyle 1.6.1990 tarih ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Belediyenin temyiz dilekçesinin reddine.
Hazine’nin temyiz itirazlarına gelince, iddianın içeriği ve ileri sürülüş biçimine göre taraflar arasında mülkiyetten kaynaklanan bir çekişme bulunmayıp, çekişme dayanaksız hale gelen sicil kaydının düzeltilmesine ilişkindir. Bu nedenle davalı Belediyenin maktu harçtan sorumlu tutulması gerekirken, harçtan sorumlu tutulmamış olması doğru değildir.
O halde Hazine’nin sair temyiz itirazları yerinde olmamakla beraber değinilen hususa ilişkin temyiz itirazlarının kabulü ile açıklanan nedene hasren yerel mahkeme hükmünün HUMK’nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 23.3.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.