Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/4899 Esas 2022/5449 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen hükmün, önce aynı zamanda MERNİS adresi de olan sorgusunda bildirdiği adresine, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebligat yapılması gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre 11.12.2015 tarihinde tebliğ edildiği anlaşılmakla, yapılan tebliğin usulsüz olduğu, sanık müdafisinin öğrenme üzerine 09.06.2016 tarihinde verdiği temyiz dilekçesinin süresinde olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen “resmi belgede sahtecilik” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, 21.12.2007 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 31.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.