MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.01.2014 gün ve 2013/4354 - 2014/2292 sayılı kararında da belirtildiği üzere suça sürüklenen çocuğun, geceleyin müştekinin iş yerinin yanında bulunan boş arsaya pazar malzemelerini koymak için demir çubuklar dikerek yaptığı üstü açık yerin kapsının sökülerek alınması şeklinde gerçekleşen eylemi TCK"nın 142/1-e maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğunun anlaşılması karşısında, TCK"nın 142/1-e, 143, 31/2. maddelerinde öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 66/1-e, 66/2 ve 67/4. maddelerine göre hesaplanan dava zamanaşımı süresinin dolmadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Oluşa ve dosya kapsamına göre suça sürüklenen çocuğun,, müştekinin iş yerinin yanında bulunan boş arsaya pazar malzemelerini koymak için demir çubuklar dikerek yaptığı üstü açık yerin kapsını çalması şeklindeki eyleminin 5237 sayılı TCK"nin 142/1-e maddesi kapsamında kabul edilmesi gerekirken, suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 141/1. maddesi gereğince uygulama yapılması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA, 25.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.