
Esas No: 2019/25766
Karar No: 2021/22734
Karar Tarihi: 14.12.2021
Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/25766 Esas 2021/22734 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece aynı yere ilişkin keşif yapılıp bilirkişi raporu alınması sonucu sanık hakkında mahkumiyet kararı verilip yargıtay tarafından onanması ve keşif sırasında aynı yere tecavüzün devam ettiği belirlenerek mahkemece suç duyurusu üzerine davanın açılmış olması karşısında; Tebliğnamenin 2 nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
1-Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın tecavüz ettiği iddia olunan taşınmazla ilgili Torul Asliye Hukuk Mahkemesinin 2015/184 Esas sayılı dosyası ile tapu iptal ve tescil davası açtığı, belirtilerek böyle bir dava var ise bu dava bekletici mesele yapılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-5237 sayılı TCK.nın 50. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendindeki düzenlemenin, "...belirli yerlere gitmekten veya belirli etkinlikleri yapmaktan yasaklanma..."yı öngördüğü, yasada geçen "etkinlik" kavramının ise, "...insanın, çevresiyle arasındaki ilişkileri düzenleyen her türlü eylem-çalışma, iş yapma, işlerlik ve devinimi” ifade ettiği, bu fıkraya göre belirli yerler ve etkinlikler; temel hak ve özgürlüklerin özüne dokunmayan sanığın suç işlemesinde, suça yönelmesinde ya da zararlı alışkanlıklar edinmesinde veya bağımlılık yapan maddeler kullanmasında çevresel, psikolojik, sosyal veya ekonomik etkisi bulunan yada sanığın yeniden suç işlemesine yol açan etkenleri tetikleyecek yerler veya etkinliklerdir. Bu bağlamda sanık hakkında hükmedilecek seçenek yaptırımın infazı ile ulaşılmak istenilen temel amacın, sanığın yeniden suç işlemesini engelleyici etkenleri güçlendirmek, toplumu suça karşı korumak, sanığın sosyalleşmesini teşvik etmek, üretken ve kanunlara ve toplumsal kurallara saygılı, sorumluluk taşıyan bir yaşam biçimine uyumunu kolaylaştırmak niteliğinde olması gerektiği gözetilmeden, sanığın işlediği suç ve dosya kapsamı ile uyumlu adli para cezası
veya seçenek tedbirlerden birine çevrilmesi gerekirken sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının, 5237 sayılı TCK.nın 50/1-d maddesi uyarınca soyut ifadelerle infazda kuşkuya neden olacak şekilde, temel hak ve özgürlükleri kısıtlayacak şekilde “6 ay 20 gün süre ile alkollü içki satışı yapılan yerler ve alkollü içki servisi yapılan eğlence mekanlarına gitmeme seçenek yaptırımına çevrilmesine;” tedbirine çevrilmesi,
3-Gün karşılığı adli para cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olarak 5237 sayılı TCK.nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4-Adli para cezalarının yerine getirilmemesi halinde 6545 sayılı Kanunla değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca infaz aşamasında resen uygulama yapılabileceği nazara alındığında, hüküm fıkrasında TCK"nın 52/4. maddesi gereğince, süresinde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
5-Sanık hakkında hükmedilen hürriyeti bağlayıcı ceza seçenek tedbire çevrildiği halde TCK.nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 14.12.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.