Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyanda bulunmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12675 Esas 2020/190 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyanda bulunmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanık ... hakkında kurulan hükmüne yönelik sanığın ve Cumhuriyet savcısının temyiz taleplerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkeme’nin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın ve Cumhuriyet Savcısının diğer temyiz talepleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Tekerrüre esas olan Alaşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 13/07/2012 tarih ve 2008/119 Esas, 2012/288 Karar sayılı ilamında da, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmış olması karşısında, sanığın ikinci kez mükerrir olduğunun ve hakkında 5275 sayılı Kanunun 108/3. maddesinde belirlenen "ikinci defa tekerrür" hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın ve Cumhuriyet Savcısının temyiz talepleri bu itibarla yerinde olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından sanık ... hakkındaki bölümden TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin 3. paragrafın çıkartılarak, yerine ""Sanık hakkında daha önce Alaşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 13/07/2012 tarih ve 2008/119 Esas, 2012/288 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin uygulandığı ve bu hükmün 07/09/2012 tarihinde kesinleştiği, hükmün kesinleşmesinden sonra sanığın yeniden suç işlediği ve ikinci kez mükerrir olduğunun anlaşılması karşısında; sanık hakkında TCK 58. maddesinin 5275 sayılı Kanun"un 108/3. maddeside gözetilerek ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanmasına" ibaresinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA;
2- Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesinde;
a) Davanın görüldüğü yer mahkemesinin yargı çevresi dışında başka bir suçtan Kırklareli E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda bulunan sanığın, duruşmaları kendiliğinden takip etme olanağının bulunmadığı dikkate alınarak, hükmün verileceği oturumda hazır bulundurulması ya da SEGBİS yöntemi ile duruşmaya katılmasının sağlanması gerektiği gözetilmeden, yokluğunda duruşma yapılıp mahkûmiyet hükmü kurulmak suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 193 ve 196. maddelerine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması yasaya aykırı,
b) 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14/01/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.