Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, 5510 sayılı Kanunun 21/1., 23. ve 76/4. maddelerine dayalı rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraflar avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle, 5510 sayılı Kanunun 8. maddesinde, işverenlerin, Kanunun 4/1-(a) maddesi kapsamında sigortalı sayılan kişileri, 7/1-(a) maddesinde belirtilen sigortalılık başlangıç tarihinden önce, sigortalı işe giriş bildirgesi ile Kuruma bildirmekle yükümlü oldukları, ancak inşaat işyerlerinde işe başlatılacak sigortalılar için, işe giriş bildirgesinin, en geç çalışmaya başlatıldığı gün işverence Kuruma verilmesi durumunda sigortalılık başlangıcından önce bildirilmiş sayılacakları açıklanmış olup 01.03.2010 tarihinde iş kazası geçiren sigortalı yönünden bildirim yükümlülüğü davalı işverence söz konusu 8. maddede öngörülen sürede yerine getirilmemekle koşulları gerçekleşen 5510 sayılı Kanunun 23. maddesinin mahkemece uygulanmaması isabetsiz ise de 6100 sayılı Kanunun 26. maddesinde yer alan, hakimin tarafların istem sonuçlarıyla bağlı olup ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremeyeceğine ilişkin emredici kural gereğince talebin aşılamaması ve istemin aynen hüküm altına alınmış olması karşısında sonuca etkisiz söz konusu yanlışlığın ek rücu davasında giderilmesinin olanaklı bulunmasına göre yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 24.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.