Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2018/2068 Esas 2018/3717 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2068
Karar No: 2018/3717
Karar Tarihi: 02.07.2018

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2018/2068 Esas 2018/3717 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, birleşen davaların müstakil davalar olduğunu ve her bir davanın hukuki dayanağının farklı olduğunu belirtti. Asıl davada kabul edilen kısım 1.500 TL, birleşen davada kabul edilen kısım ise 1.230 TL olduğu için, her iki davanın da temyiz edilen miktarları HUMK 427. maddeye göre reddedilmesi gerektiğini belirtti. Kararda ayrıca HUMK’da öngörülen kesinlik sınırının, 5236 sayılı Kanunun 19’uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2017 yılı için 2.270 TL olduğu ifade edildi. Sonuç olarak, mahkeme asıl ve birleşen davada davalı vekilinin temyiz istemini kesin hüküm nedeniyle reddetti. Kararda geçen kanun maddeleriyse şöyle: HUMK 427. madde ve 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4.

19. Hukuk Dairesi 2018/2068 E. , 2018/3717 K.

"İçtihat Metni"

.........

Asıl ve birleşen davada davacı ...... vek. Av. ... ile asıl ve birleşen davada davalı ... vek. Av. ... aralarındaki asıl alacak-tazminat, birleşen alacak davası hakkında .... verilen 12/06/2017 gün ve 2014/1295 E. - 2017/451 K. sayılı hükmün asıl ve birleşen davada davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

- KARAR -

Birleşen davalar müstakil dava niteliklerini korur. Asıl davada, kabul edilen kısım 1.500,00 TL, birleşen 2017/118 esas sayılı davada kabul edilen kısım 1.230,00 TL olup, her bir davanın hukuki dayanağı farklıdır. Bu durumda her bir davanın temyiz edilen miktarları ele alındığında HUMK 427. maddesine göre reddi gerekir.
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19"uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2017 yılı için 2.270,00 TL’dir.
Temyize konu edilen miktarların 1.500,00 TL, 1.230,00 TL olması nedeniyle 12/06/2017 tarihli karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle asıl ve birleşen davada davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 02/07/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.