Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/3785 Esas 2021/1504 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3785
Karar No: 2021/1504
Karar Tarihi: 15.02.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/3785 Esas 2021/1504 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 466 sayılı Kanun gereğince tazminat talebi davasında, 1000 TL manevi tazminatın davacı lehine ödenmesine karar verdi. Hüküm davalı açısından kesin olduğu için, davalı vekilinin temyiz talebi reddedildi. Kararda, temyiz kesinlik sınırı, HMK'nın geçici 3. maddesi ve 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK'un 427. ve ek 4. maddeleri açıklanmaktadır.

12. Ceza Dairesi 2019/3785 E. , 2021/1504 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 1000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 31/10/1994 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında dava türü olarak “466 sayılı Kanun gereğince tazminat” yerine “Yakalama veya Tutuklama Sonrası KYO veya Beraat Kararı Verilmesi Halinde Tazminat” ve “17/10/2014” olan dava tarihinin “04/02/2015” olarak gösterlmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.590,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 1000,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 15.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.