Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/5066 Esas 2021/5770 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/5066
Karar No: 2021/5770

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/5066 Esas 2021/5770 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir boşanma davası kararı temyiz edildi. Erkeğin temyiz itirazları yersiz bulunurken, kadının yoksulluk nafakası ve manevi tazminat itirazları kabul edildi. Yoksulluk nafakasının daha uygun miktarda belirlenmesi gerekirken manevi tazminat takdirinde de hakkaniyet ilkesinin göz önünde bulundurulması gerektiği belirtildi. Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesi, Türk Borçlar Kanunu’nun 50 ve 51. maddeleri ilgili kanun maddeleridir. Karar bozuldu ve ilgili bölümler yeniden incelenmek üzere dosya ilgili mahkemeye gönderildi.

2. Hukuk Dairesi 2021/5066 E. , 2021/5770 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara ve mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre davalı-karşı davacı erkeğin tüm temyiz itirazları yersizdir.
2- Davacı-karşı davalı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davacı-karşı davalı kadın yararına takdir edilen yoksulluk nafakası azdır. Mahkemece, Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
b-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, paranın alım gücüne, kişilik haklarına, özellikle aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığına, manevi tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda ağır ya da eşit kusurlu olmadığı anlaşılmasına nazaran davacı-karşı davalı kadın yararına hükmolunan manevi tazminat az olup, bozmanın amacına aykırıdır. Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Türk Borçlar Kanunu’nun 50 ve 51. maddeleri nazara alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK m. 174/2) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 2/a. ve 2/b. bentlerinde açıklanan sebeple temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın ..."a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran ..."e geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 05.07.2021 (Pzt.)