MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18.02.2013 tarih ve 2011/369-2013/44 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından ayrı ayrı istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının “Bete” ibareleri marka başvurusuna müvekkilinin “Betek” ibareli markalarını gerekçe göstererek yaptığı itirazın davalı TPE tarafından reddedildiğini, müvekkiline ait markaların birçok sınıfta tescilli olduğunu, davalıya ait markanın müvekkiline ait markalara ve ticaret unvanına ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğunu, seri marka izlenimi doğurduğunu ileri sürerek, TPE YİDK kararın iptali ile davalı tarafından yapılan marka başvurusunun reddine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekiller, ayrı ayrı davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraf markalarının ortalama tüketici kitlesinin genel izlenimi ve bakış açısına göre bütüncüllük ilkesi kapsamında karşılaştırıldığında, her iki grup marka arasında yüksek düzeyli bir görsel ve işitsel benzerlik bulunduğu, tescil kapsamlarının kısmen aynı tür mal ve hizmetleri kapsadığı, bu haliyle 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname"nin 8/1-b maddesi anlamında karıştırma ihtimalinin bulunduğu, davacı tarafça kendisine ait markaların tanınmış olduğu ileri sürülmüşse de bu konumda ispat külfetinin yerine getirilmediği, davalı şirketi kötü niyetli olduğuna dair dosya içerisinde delil bulunmadığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile TPE YİDK’nın 2011-M-3417 sayılı kararının 35"inci sınıftaki hizmetlerin tamamı ile 7/09 alt gruptaki bir kısım mallar yönünden iptaline, fazlaya ilişkin taleplerin ise reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalılar vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, davalılardan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 20.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.