Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15415 Esas 2022/5809 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarih, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamında da açıklandığı üzere, suça konu faturaların yalnızca 213 sayılı VUK'nin 230. maddesinde öngörülen unsurları taşıyıp taşımadığının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın, satışlarının gerçek olduğunu, komisyon karşılığı POS cihazı aracılığı ile kredi kartından işlem yaptığı iddialarını kabul etmediğini savunması, vergi tekniği raporunda, sanığın yasal defter ve belgelerinin tetkikinden ve alınan ifadelerden POS cihazı aracılığıyla nakit ihtiyacı olan kişilere komisyon karşılığı para kullandırdığının belirtilmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından;
1) Sanık hakkında ilgili takvim yılında tefecilik suçu yönünden dava açıldığının anlaşılması karşısında; ilgili dosyanın getirtilerek incelenmesi, bu davayı ilgilendirebilecek ve delil olabilecek belgelerin örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
2) İlgili vergi dairesinden sanığın adlarına fatura düzenlediği ve mükellefiyeti olan kişiler hakkında sahte fatura kullanma suçuna ilişkin karşıt inceleme yapılıp yapılmadığının sorulması, yapılmış ise raporlarının onaylı örneklerinin istenmesi,
3) Kanaat oluşturacak sayıda POS cihazı ile çekim yapılan kredi kartı sahiplerinin ve adlarına fatura düzenlenen mükelleflerin tespit edilerek CMK'nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, kredi kartlarından yapılan çekimlerin hangi hukuki ilişkiye dayanarak yapıldığının ve sanıktan gerçekten faturalarda yazılı malı alıp almadıklarının sorulması, ticari ilişki sırasında kiminle muhatap olduklarının, sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkumiyet hükmü kurulması,

4) Kabule göre de;
a) “Sahte fatura düzenleme" ve “sahte fatura kullanma” suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu ve birbirine dönüşmeyeceği gözetilmeksizin, hüküm fıkrasında “sahte fatura düzenleme ve kullanma” denilmek suretiyle hükmün karıştırılması,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 06.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.