MAHKEMESİ : Konya 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 07/03/2013
NUMARASI : 2008/846-2013/185

İ.. Ö.. ile A.. E.. aralarındaki katılma alacağı davasının kısmen kabulüne, kısmen reddine dair Konya 2. Aile Mahkemesi"nden verilen 07.03.2013 gün ve 846/185 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı vekili, tarafların 1985 yılında evlendiğini, halen aralarında sürmekte olan boşanma davası bulunduğunu, evlilik birliği içinde 17834 ada parsel nolu daire, 17834 ada parsel nolu dükkan, NB plaka sayılı araç ile FV plaka sayılı araçların edinilerek davalı adına tescil edildiğini, ayrıca davalı adına açılan banka hesabında para biriktirildiğini açıklayarak, dükkan, daire, araçlar ve bankada bulunan para ve diğer taşınır mallar nedeniyle fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla ½ paya karşılık 60.000 TL nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, kooperatif vasıtası ile edinilen taşınmazın ödemelerinin davalının babasına ait taşınmazın satımından elde edilen para ile yapıldığını, davacının çalışarak elde ettiği geliri kendi lüks ihtiyaçları için harcadığını, araçların davalıya ait altınların satışından elde edilen para ve davalının babası tarafından verilen para ile edinildiğini bildirmiş ve davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, banka hesabında para bulunmadığı, FV plakalı araç davalının babası tarafından satın alındığından para ve araçtan kaynaklanan isteğin reddine ve nolu dükkan, nolu mesken ve NB plakalı araç üzerindeki toplam 15.720 TL katılma alacağının davalıdan, karar tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile tahsiline karar verilmesi üzerine; Hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 04.07.1985 tarihinde evlenmişler, 14.05.2007 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 14.09.2010 tarihinde kesinleşmesi üzerine boşanmışlardır. Eşler arasında başka mal rejimi seçilmediğinden evlenme tarihinden 4721 sayılı TMK"nun yürürlüğe girdiği 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (743 sayılı TKM"nin 170. m.) rejimi ve bu tarihten boşanma davasının açıldığı 26.01.2010 tarihine kadar TMK"nun 202 ve davamı maddelerine göre edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir.
Dava dilekçesinin içeriği, davacının yargılama aşamasındaki beyanları, davalının savunması ile taşınmaz ve araçların edinme tarihine göre, dava araçlar üzerindeki katılma alacağı ve taşınmazlar üzerindeki katılma alacağı ile değer artış payı isteğine ilişkindir. Bu tür davalarda, eklenecek değerlerden (TMK.m.229) ve denkleştirmeden (TMK.m.230) elde edilen miktarlar da dahil olmak üzere edinilmiş malın (TMK.m.219) toplam değerinden mala ilişkin borçlar çıkarıldıktan sonra kalan artık değerin (TMK.m.231) yarısı üzerinden (TMK.m.236/1) tarafların kazanılmış hakları da gözetilerek taşınmazın tasfiye tarihindeki değeri dikkate alınarak (TMK. m.235/1) katılma alacağı belirlenmelidir. TMK"nun 227. maddesi hükümleri uyarınca; eşlerden biri, diğerine ait malın edinilmesine, iyileştirilmesine veya korunmasına hiç ya da uygun bir karşılık almaksızın katkıda bulunmuş ise, tasfiye sırasında bu malda ortaya çıkan değer artışı için katkısı oranında değer artış payı alacağının belirlenmesi gereklidir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmişse de, taşınmaz ve araçlar yönünden yapılan araştırma ve inceleme hüküm vermeye yeterli bulunmamaktadır. Dosya içinde bulunan tapu kayıtlarına göre dava konusu her iki taşınmaz da aynı kooperatif üyeliği vasıtasıyla 11.03.2004 tarihinde ferdileşme sonucunda davalı adına tescil edilmiştir. Kooperatif üyeliği 20.01.1997 tarihinde üçüncü kişiden devralınmış olup ödemelerin hangi tarihler arasında yapıldığı ve ne şekilde yapıldığı üzerinde durulmamıştır.
Bu halde Mahkemece, her iki taşınmazın edinilmesine esas teşkil eden kooperatife ait ödemelerin kayıtlarının getirtilerek hangi tarihlerde ve kim tarafından yapıldığının üzerinde durulması, davacının SGK kayıtlarından evlilik birliği içinde çalıştığı saptanmakla, 01.01.2002 öncesinde yapılan ödemelerde katkısının bulunduğunun kabulü ile çalışmasına ve gelirine ilişkin belgelerin temin edilerek, davalının savunması ve tarafların boşanma davasında davacının el ürünü olduğu anlaşılan kayınpederine hitaben yazmış olduğu özür ve davalının ailesinden almış olduğu paralara ilişkin yazılar dikkate alınarak, taşınmazlardaki kişisel mal miktarının belirlenmesinden sonra hakkaniyet ilkeleride gözetilerek bir değerlendirme yapılarak taşınmazlar ve otomobiller üzerindeki davacının değer artış payı alacağı ve katılma alacağına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
Davacı vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenle yerinde görüldüğünden kabulü ile usul ve kanuna aykırı görülen hükmün araç üzerindeki değer artış payı yönünden 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3.maddesi yollaması ile HUMK’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca HUMK"nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK"nun 440/1. maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, 268,00 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine 05.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.