Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13434 Esas 2022/5810 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura kullanma, Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Konya Cumhuriyet Başsavcılığının 09.12.2013 tarihli ve 2013/19707 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından da kamu davası açıldığı ancak, bu suçlar ile ilgili olarak hüküm kurulmadığı anlaşılmakla; 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçları ile ilgili olarak mahallinde hüküm kurulabilmesi mümkün görülmüştür.
I- Defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
II- 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçlarında kurulan hükümlere yönelik temyiz incelemesine gelince;
Sanığın savunmasında suçlamaları kabul etmediğini, alışlarının gerçek bir ticari ilişkiye dayandığını beyan etmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından;
1) Suça konu olan faturaları düzenleyen tüm mükellefler hakkında düzenlenen vergi tekniği raporlarının dosya içerisine getirtilmesi,
2) Suça konu olan faturaları düzenleyen mükellefler hakkında sahte fatura düzenleme suçundan dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
3) Faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için;
a) Faturayı düzenleyen şirkete ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim ve tesellüm belgelerinin, bedelinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin; faturaları kullananlara ait yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi,
b) Faturaları düzenleyen mükellefler ile kullanan mükellefin ticari defterleri ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması,
Sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak eksik inceleme sonucu ile mahkumiyet hükümleri kurulması,
4) Kabule göre de;
a) Suça konu faturaların farklı beyannamelerde kullanılması nedeniyle sanık hakkında TCK’nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ile eksik ceza tayini,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından ceza miktarları itibarıyla sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 06.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.