Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19095 Esas 2020/3323 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/19095
Karar No: 2020/3323
Karar Tarihi: 18.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19095 Esas 2020/3323 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin kasten yaralama suçundan beraatine ve başka bir kişinin aynı suçtan mahkumiyetine karar vermiş. Ancak, kasten yaralama suçuna hükmedilirken yanlış bir ceza indirimi yapılmış ve mahkeme hükmünde çelişki oluşmuş. Bu sebeplerle, Mahkeme kararı bozulmuş ve Anayasa Mahkemesi'nin ilgili kararı göz önünde bulundurularak sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme kararının bozulmasına 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca karar verilmiştir. Kanun maddelerinin detaylı açıklaması mahkeme kararında yer almamaktadır.

3. Ceza Dairesi 2019/19095 E. , 2020/3323 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ... hakkında katılan ..."ı kasten yaralama suçundan verilen beraat hükmüne yönelen katılan vekilinin temyiz isteminin yapılan incelemesinde;
Sanık ... hakkında beraat kararı verilirken hüküm fıkrasında, hakkında kasten yaralama suçundan açılmış dava bulunmayan katılan hakkında sanık ..."ya yönelik kasten yaralama suçundan beraat kararı verildiği belirtilmek suretiyle hükümde çelişkiye neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2)Sanık ... hakkında katılan ..."ı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen sanık ve katılan vekilinin temyiz istemlerinin yapılan incelemesinde;
Mahkeme tarafından ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği kabulü ile şüpheli kalan bu halde sanık lehine haksız tahrik indirimi yapıldığı, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında da kabul edildiği üzere, bu halin 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) oranında indirim yapılmasını gerektirdiği gözetilmeden yazılı şekilde (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.