Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/11558 Esas 2013/23330 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/11558
Karar No: 2013/23330
Karar Tarihi: 20.12.2013

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/11558 Esas 2013/23330 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacılar, Almanya Dortmund Eyalet Mahkemesi tarafından verilen bir kararın Türkiye'de tenfizine dair dava açmışlardır. Mahkeme, tenfiz şartlarının oluştuğunu gerekçe göstererek davayı kabul etmiştir. Davalı şirket vekili ise davanın reddini istemiştir. Ancak Yargıtay, dosyanın incelenmesi sonucu mahkemenin hüküm verirken usul ve yasaya aykırı bir davranışı olmadığına karar vererek davalı şirket vekilinin temyiz itirazlarını reddetmiştir.
5718 sayılı MÖHUK'un 54. maddesi, tenfiz şartlarını düzenlemektedir. Bu maddeye göre, yabancı mahkeme kararlarının Türkiye'de tenfiz edilebilmesi için bazı şartların yerine getirilmesi gerekmektedir.

11. Hukuk Dairesi 2013/11558 E. , 2013/23330 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16/04/2013 tarih ve 2012/413-2013/210 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, Almanya Dortmund Eyalet (Asliye Hukuk) Mahkemesi tarafından verilen 12.11.2009 tarih 3 O 183/09 numaralı kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre, 5718 sayılı MÖHUK"un 54. maddesinde düzenlenen tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı şirket vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı davalı şirketten peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 20/12/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.