Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/8572 Esas 2022/5807 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Resmi belgede sahtecilik, dolandırıcılık

1- Sanığın, oğlu olan müşteki adına onun imzasını taklit ederek iki adet bono düzenleyerek ticari ilişkileri kapsamında bu bonoları ... ve ...’nın yetkilisi oldukları şirketlere vererek üzerine atılı resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarını işlediği iddiası ile açılan kamu davasında; sanığın savunmasında söz konusu iş yeri oğlu adına kayıtlı olsa da birlikte işlettiklerini, oğlunun kendisine vekaletname verdiğini, bonoları imzaladığından da oğlunun haberdar olduğunu söylemesi, dosya arasında bulunan icra dosyaları incelendiğinde yapılan icra takiplerine müşteki ...’in herhangi bir itirazda bulunmamış olması ve 16.03.2021 tarihli dilekçesi ile senetlerin kendi rızası ile sanık tarafından imzalandığını, şikayetinden vazgeçtiğini beyan etmesi karşısında; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.03.1992 tarih ve 80/98, 19.04.2005 tarih ve 221-38 sayılı kararlarında ayrıntılı biçimde açıklandığı üzere, belgede sahtecilik suçlarında önceden verilen rıza üzerine borçlu yerine onun adına imza atılmasında zarar verme bilinç ve iradesi ile hareket edilmediğinden suç kastından söz edilemeyeceği, bu nedenle sanığın bonoları müştekinin rızası dışında imzaladığına dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delilin elde edilemediği ve atılı suçlardan beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden mahkumiyet hükümleri kurulması,
2- Kabule göre de;
a) Sanığa yüklenen dolandırıcılık suçları nedeniyle hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. ve 254. maddelerinde düzenleme yapıldığı gözetilerek, yeni düzenlemeye göre dosyanın öncelikle bu madde hükmü doğrultusunda uzlaştırma işlemleri yapılmak üzere uzlaşma bürosuna gönderilerek, alınacak uzlaştırma raporu sonucuna göre karar verilmesi gerektiği gözetilmeden mahkumiyet kararları verilmesi,
b) Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.04.2014 tarihli, 2013/11-397 Esas ve 2014/202 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, 5237 sayılı TCK'nin “Kamu güvenine karşı suçlar’' bölümünde düzenlenen ve belgenin gerçeğe aykırı olarak düzenlenmesi ile kamu güveninin sarsıldığı kabul edilerek suç sayılıp yaptırıma bağlanan “belgede sahtecilik” suçunun hukuki konusunun kamu güveni olduğu, suçun işlenmesi ile kamu güveninin sarsılması dışında, bir veya birden fazla kişi de haksızlığa uğrayıp, suçtan zarar görmesi halinde dahi, suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğuna dair kabulünün etkilenmeyeceği, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerekeceğinin anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin zincirleme şekilde resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturduğu gözetilmeden 204/1. maddesi uyarınca iki kez ayrı ayrı hüküm kurulması,
c) 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 06.04.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.