Mahkemesi :Asliye Ceza
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma, kenevir ekme
Hüküm : 1- Sanık ... hakkında;
a- TCK"nın 191/2-4-5. maddeleri uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri
b- 2313 sayılı Kanunun 23/5, 31/3, 62, 50/3-1-a. maddeleri uyarınca mahkumiyet
2- Sanık ... hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan beraat


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz incelemesinde;
Beraat kararının gerekçesine yönelmeyen temyizde sanığın hukuki yararı bulunmadığından sanık müdafiinin temyiz talebinin CMK’nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanık ... hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen karara ilişkin temyizde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, Dairemizce de benimsenen 20.03.2012 tarih ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, temyiz incelemesine yer olmadığına, gereğinin yetkili ve görevli itiraz merciince yerine getirilmesine,

3- Sanık ... hakkında kenevir ekme suçundan kurulan hükme ilişkin temyize gelince;
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddiyle hükmün ONANMASINA, 12.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.