MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesinin 1. fıkrasındaki “Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresine yapılır” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen 2. fıkrasındaki “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” hükmüne aykırı olarak, sanığın yokluğunda verilen hükmün sanığın sorgusunda bildirdiği adrese tebliğe çıkartılmasından sonra iade edilmesi üzerine MERNİS adresine tebligat yapılması gerekirken, sorgu adresine 7201 sayılı Tebligat Kanununun 35. maddesine göre tebligat yapılması ve bu adrese daha önceden usulüne uygun olarak yapılmış bir tebligat bulunmaması nedeniyle yapılan tebliğ işlemi usulsüz olduğundan, sanık müdafinin öğrenme üzerine verdiği temyiz dilekçesi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas sabıka kaydı bulunan sanık hakkında, TCK’nin 58. maddesindeki tekerrür hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında, katılana ait çekin kopyasının sahte olarak üretilmek suretiyle keşide edilip mağdur ... ...’ya borç karşılığında verildiği iddiasıyla resmi belgede sahtecilik suçundan açılan kamu davasında; sanığın, suça konu çeki ...….. Ltd. Şti. adına ...’dan alacağına karşılık aldığını, sahte olduğunu bilmediğini beyan etmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından;
1- ... (Kıcırgan)’ın 30/01/2013 tarihli kolluk araştırmasında tespit edilen adresinden getirtilerek CMK’nin 48. maddesindeki çekinme hakkı hatırlatılıp tanık sıfatıyla dinlenmesi,
2- Adı geçen kişinin ve sanığın yazı ve imza örnekleri alınarak çekin ön yüzündeki yazı ve keşideci imzası ile arka yüzündeki ... …. Ltd. Şti. kaşesi üzerindeki ciro imzasının bu kişiye ve sanığa ait olup olmadığının tespiti için uzman bir kurum veya kuruluştan bilirkişi raporu alınması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik inceleme ve araştırma ile mahkumiyet hükmü kurulması yasaya aykırı,
3- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz talepleri bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.