Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/32445 Esas 2022/6046 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kanun hükmü gereği sahteliği sabit oluncaya kadar geçerli belgede sahtecilik, banka veya kredi kurumlarını veya herhangi bir kamu kurum ve kuruluşunu vasıta olarak kullanmak suretiyle dolandırıcılık
HÜKÜMLER : Düşme, mahkumiyet


Mahkemenin 06.09.2016 tarihli tutanağında; dava dosyasının 15.10.2012 tarihinde karara çıkmış olup yapılan arşiv düzenlemesi sırasında işlemlerinin tamamlanmadan arşiv sırasına atıldığının tespit edildiği, kararın sanığın yokluğunda verildiği, sistemden bakıldığında kararın sanığa 22.11.2012 tarihinde tebliğe çıkmış olarak göründüğü ancak yapılan tebligat sorgulamada gidişinin görünmediği, dosyanın içine bakıldığında ise PTT tebligat sorgulaması olarak sanığa 11.12.2012 tarihinde aynı konutta yakınına tebliğ edildi olarak kayıt altına alındığı anlaşılmakla, sanık müdafisinin 10.01.2013 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu; sanık müdafisinin temyiz isteminin resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet, nitelikli dolandırıcılık suçundan kurulan zamanaşımından düşme hükümlerine yönelik olduğu tespit edilerek yapılan incelemede:
1) Nitelikli dolandırıcılık suçundan kurulan düşme hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Sanığa yüklenen “nitelikli dolandırıcılık” suçunun, suç tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK'nin 504/1-3 maddelerinde öngörülen cezasının miktarı ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu sanık lehine olan 765 sayılı TCK’nin 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği ve sanık hakkındaki kamu davasının düşmesine karar verilmesi gerektiği Mahkemece gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış olmakla; sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2) Resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK’nin 7 ve 5252 sayılı TCK’nin Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9. maddeleri karşısında; sanığa yüklenen 765 sayılı TCK’nin 342/son (5237 sayılı TCK’nin 204/1-3) maddesinde düzenlenen “sahteliği sabit oluncaya kadar geçerli resmi belgede sahtecilik” suçunun Kanun’daki cezasının miktarı ve üst sınırına göre, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı TCK’nin 102/3 ve 104/2. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, 17.02.2005 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 07.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.