MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, davalı işyerinde 13.10.2006-05.06.2010 tarihleri arasında şoför olarak çalıştığını, iş akdinin haksız ve tazminatsız olarak davalı şirket tarafından feshedildiğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, taraflar vekillerince temyiz edilmesi üzerine 7. Hukuk Dairesi 20.05.2015 tarihli ve 2015/3847 esas, 2015/9363 sayılı kararı ile bozulmuştur.
7. Hukuk Dairesinin belirtilen bozma ilamına mahkemece, fazla çalışma ücreti alacağından %5 takdiri indirim yapıldığı halde bozma ilamında %50 oranında takdiri indirim yapılmasının hatalı olduğunun belirtilmesinin maddi hataya dayandığı gerekçesi ile direnilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı Kanun"un 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici 2. maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla, Mahkemece dayanılan gerekçelerin dosya kapsamına uygun düştüğü, bu sebeple direnmenin doğru olduğu anlaşıldığından, 7. Hukuk Dairesinin 20.05.2015 tarihli ve 2015/3847 esas, 2015/9363 karar sayılı bozma ilamı ortadan kaldırılarak, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek 2. maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 16.02.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.