Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16589 Esas 2022/6044 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme

Sanık hakkında, defter ve belgelerini yapılan tebligata rağmen süresi içerisinde ibraz etmediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında, “defter ve belgeleri getirmem için gereken süre içerisinde babamın ve ardından da benim rahatsızlık geçirmemiz üzerine ibraz edemedim, iş yerimi kapattıktan sonra da ... İlçesine taşındık” şeklinde beyanda bulunması karşısında, sanığın savunmasının kanunun aradığı anlamda mücbir sebep oluşturmadığı, defter ve belgelerini sunmadığı anlaşılmakla tebliğnamedeki bu hususta bozma isteyen görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1) 5271 sayılı CMK'nin 5728 sayılı Yasa ile değişik 231/5. maddesi uyarınca, mahkemece hükmolunan iki yıl veya daha az süreli hapis veya adli para cezasına ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için, sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkum olmamış bulunması, mahkemece sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak, yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması ve suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi gerekmektedir. Zarar değil tehlike suçu olması nedeniyle defter ve belgeleri ibraz etmeme suçu neticesinde oluşan herhangi bir somut maddi zarar bulunmadığı, suç tarihi itibariyle engel sabıkası bulunmayan, duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir durum olmayan ve fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları dikkate alınarak hakkında takdiri indirim uygulanan sanık hakkında, "yargılama sürecinde pişmanlık duymaması ve tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkememize olumlu kanaat oluşmadığından" şeklindeki yetersiz gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi;


2) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 07.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.