Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/3989 Esas 2016/8286 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Duruşma günü 15/12/2015 olarak belirlendiği halde, sanığa haber verilmeksizin 11/12/2015 tarihinde resen duruşma açılarak, sanığın yokluğunda hüküm kurulmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2-26/12/2012 tarih, 2011/736 - 2012/420 sayılı hükmün sadece sanık tarafından temyiz edildiği nazara alınmadan, ilk hükümde 3.000 TL adli para cezasına hükmedilmesine rağmen, mahkemece sanığın daha fazla cezaya mahkum edilmesi suretiyle CMUK"un 326/son maddesine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
1-Sanık hakkında TCK"nın 89/1. maddesindeki seçenek cezalardan hapis cezasının tercih edilmiş olması karşısında, aynı Kanun"un 50/2. maddesinin amir hükmü uyarınca bu cezanın adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "sanığın güttüğü amaç, saik" gerekçelerine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.