Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/287 Esas 2022/6014 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte belge düzenleme ve sahte belge kullanma

1- ''2010 takvim yılında sahte belge düzenleme ve kullanma'' suçlarından kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 10.06.2013 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında 213 sayılı VUK’nin 367. maddesine göre dava şartı olan mütalaa ve vergi suçu raporuna uygun olarak ''sahte belge düzenleme'' ve ''sahte belge kullanma'' suçlarından kamu davası açıldığı, sahte belge kullanma ve sahte belge düzenleme suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, her suçtan ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, tek suç kabul edilerek hüküm kurulması suretiyle eksik ceza tahini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA
2- ''2009 takvim yılında sahte belge düzenleme ve kullanma'' suçlarından kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 10.06.2013 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında 213 sayılı VUK’nin 367. maddesine göre dava şartı olan mütalaa ve vergi suçu raporuna uygun olarak ''sahte belge düzenleme'' ve ''sahte belge kullanma'' suçlarından kamu davası açıldığı, sahte belge kullanma ve sahte belge düzenleme suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, her suçtan ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, tek suç kabul edilerek mahkumiyet hükmü kurulması yasaya aykırı ise de zamanaşımının olumsuz muhakeme şartı
olarak kovuşturmaya engel olduğunun anlaşılması karşısında;

Sanığa yüklenen suçların Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 07.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.