Taraflar arasında görülen davada;
Davacı kurum, kayden maliki olduğu 448 parsel sayılı taşınmazı minibüs durağı olarak kullanılmak üzere 2004 yılında kiraladığını, kira sözleşmesinin 2005 yılında yenilendiğini,ancak 2005 yılı sonunda sözleşmenin yenilenmeyeceğinin davalı tarafından bildirilmesine rağmen davalın taşınmazı kullanmaya devam ettiğini ileri sürerek elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerinde bulunmuştur.
Davalı, taşınmazı teslim ettiklerini, herhangi bir müdahalelerinin olmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 2006 yılı içersinde taraflar arasında herhangi bir kira sözleşmesinin bulunmaması, durak yeri belirleme yetkisinin taraflara ait olmayıp 5393 sayılı yasanın 15/p md. uyarınca Belediyeye ait olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
           -KARAR-
Dava, çaplı taşınmaza  elatmanın  önlenmesi ve ecrimisil isteklerine  ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden, toplanan delillerden, dava konusu 448 parsel sayılı taşınmazın  kayden davacı kuruma  ait olduğu, taşınmazın  2004 ve 2005  yıllarında davalı odaya kiralandığı, 2006 yılı için  kira  sözleşmesinin  yenilenmeyeceğinin davacı tarafa  davalı tarafından  bildirildiği,  böylece taraflar arasındaki kira  sözleşmesinin  sona erdiği dosya kapsamı  ile sabittir.
Davacının, kira  sözleşmesinin  sona ermesine rağmen davalının taşınmazı minübüs  durağı olarak  kullanmak suretiyle haksız olarak  işgal ettiğini ileri  sürerek  eldeki davayı açtığı  görülmektedir.
Mahkemece, durak yeri belirlemenin Belediyelerin yetki ve  görevine  girdiği gerekçesi ile  davanın reddine  dair  gerekçesinin  hukuki olduğu söylenemez.
Davacı Türk Medeni Kanununun  683. maddesi  gereğince  eldeki  davayı açmıştır. Bu durumda; mahkemece davacının  davada  mülkiyet  hakkına dayandığı gözetilerek  dava konusu  taşınmazın  bulunduğu yerde  uzman bilirkişiler marifetiyle  keşif yapılarak  davacıya  ait çap  kaydının mahalline  uygulanması, taşınmaza  kim ya da  kimler tarafından  elatıldığının  özellikle  davalının  elatıp  atmadığının  duraksamaya  meydan vermeyecek  şekilde  belirlenmesi ayrıca  ne şekilde  tasarruf edildiğinin  saptanarak  sonucuna  göre bir  karar verilmesi  gerekirken  yazılı  olduğu üzere yanılgılı değerlendirme  ve eksik  inceleme ile  karar verilmesi doğru değildir.
Hal  böyle olunca, davacının temyiz  itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK."nun 428. Maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,12.2.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.