Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/9084 Esas 2022/5969 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik

Temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararların hüküm fıkrasında, 5271 sayılı CMK’nin 263/1. maddesi gereğince “cezaevinde bulunan hükümlünün tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yollarına başvurabileceğinin” de yazılması gerektiği halde bu hususun yazılmamış olması nedeniyle, temyiz süresinin hükmün tebliğ tarihinde başlamayacağı, sanığın ek kararlara ilişkin temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek; sanığın, gerekçeli kararın kendisine tebliğ edilmediğini, adresin yanlış yazıldığından bahisle eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz başvurusunda bulunduğu anlaşılmakla; 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme mercisi Yargıtay'ın ilgili dairesi olduğundan mahkemenin temyiz isteminin reddine dair ek kararlarının hukuki değerden yoksun bulunduğu değerlendirilerek yapılan incelemede:
Sanığın yokluğunda verilip sorgusunda bildirdiği adresine tebliğe çıkarılıp, bila tebliğ iadesi üzerine MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre usulüne uygun olarak 27.12.2014 tarihinde tebliğ olunan hükmün, sanık tarafından 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 21.05.2015 tarihli dilekçe ile temyiz edildiği anlaşıldığından ve eski hale getirme isteminde ileri sürülen nedenler yerinde görülmediğinden, temyiz ve eski hale getirme isteminin 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 07.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.