MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Tekirdağ 1. Sulh Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 20.03.2013 tarih ve 2012/906-2013/220 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirkete ait evrakların süresinde ilgili kuruma ulaştırılması için 06.11.2009 tarihinde Tekirdağ PTT Müdürlüğü"nün kargo servisine teslim edildiğini, ancak gönderinin gitmesi gereken yere 11.11.2009 tarihinde teslim edildiğini, makul süre olan en fazla 2 iş günü içinde gönderilen yere ulaşması gerekirken 6 iş günü içinde gönderilen yere ulaşmasının makul bir süre olmadığını, bu gecikme nedeni ile 1.950,00 TL cezanın Ulaştırma Bakanlığı"na bağlı Kara Ulaştırması Genel Müdürlüğü’ne ödemek zorunda kaldığını ileri sürerek ödenen 1.950,00 TL para cezasının davalı kurumdan dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, kargonun geç teslim edilmediğini, bu sebeple davacının uğradığını iddia ettiği zararın taraflarınca tazmininin mümkün olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, uyulan Dairemiz bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, davacı tarafından gönderilen gönderinin kabul tarihi olan 06.11.2009 tarihinden sonra tesliminin 09.11.2009 tarihinde yapılması gerektiği halde 11.11.2009 tarihinde yapılarak davacının 15 eksi puan alınmasına sebep olunduğu, bunun kaldırılması için de davacının 1.950 TL ceza ödemek zorunda kaldığı, olayda davalının kusuru ile bu duruma neden olduğu gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve davalının davacının gerçek zararını ödemesi gerekmesine göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 18.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.