MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı Kültür ve Turizm Bakanlığı ... İşletmesi vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 23/01/2013 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 07/09/2018 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kurum zararının ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, ... ili, ... ilçesinde bulunan, ... Konağı"nın müze vasfında olduğunu, bu müzeye ilişkin olarak Kültür Bakanlığı ... İşletmesi Merkez Müdürlüğü Yönetim Kurulunca alınmış; ücretsiz ziyaret ve tamamen kapatma kararı bulunmamasına rağmen, 01/11/2009 ilâ 28/02/2011 tarihlerinde gelen ziyaretçilerden ücret alınmaması nedeniyle oluşan kamu zararının, anılan müzede müdür vekilliği görevini yürüten davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişi raporu benimsenmiş, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinde; davalının, olay tarihinde ... ili, ... ilçesinde bulunan, ... Konağında müze müdür vekilliği görevini yürüttüğü, anılan müzenin, bina kısmında meydana gelen bir kısım çatlaklar nedeniyle 12/10/2009 tarihinde davalının da imzasının bulunduğu bir tutanakla kapatıldığı ve Kaymakamlıkça da bu tutanağa “Olur” verildiği, 2 Nolu Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu tarafından 25/12/2009 tarihli toplantıda alınan karar uyarınca, binadaki deformasyon ve oluşan yeni çatlaklar nedeniyle alınan kapatma kararının devamının uygun olacağının belirtildiği, keza Kültür Bakanlığının 17/03/2010 tarihli yazısında ise, bahsi gecen konağın 1. katına ziyaretçi alınmasının sakıncalı olduğu, sadece zemin bölümü ile dışarıdan ziyaret edilmesinin mümkün olabileceğinin bildirildiği ancak, konağa gelen misafirlerin konağın bahçesini gezebildikleri, bina içerisine girmedikleri tanık anlatımlarıyla anlaşılmaktadır.
Şu durumda; bahsi geçen müzenin, bina kısmındaki deformasyon ve bir kısım çatlakların oluşması nedeniyle güvenlik amacıyla ilçe mülki idare amirinin “Olur” u ile kapatıldığı, bilahare yeni çatlakların oluştuğunun tespit edilmesi üzerine anılan kapatma kararının devamına karar verildiği, Bakanlığın 17/03/2010 tarihli yazısı ile, müzenin bahçe kısmı ile dışarıdan ziyarete açılmasının uygun olacağı belirtilmiş ise de, bu kısım için
herhangi bir ücretin öngörülmediği anlaşılmaktadır. Bu nedenle oluştuğu iddia edilen zarara ilişkin olarak, davalının hukuka aykırı ve kusurlu bir eylemi bulunmadığından davanın tümden reddi gerekirken yanılgılı gerekçe ile kısmen kabulüne karar verilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 15/10/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.