Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK’nın 85/1, 22/3, 62, 53/1, 63. maddeleri uyarınca mahkûmiyet.

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
... Kurumunda işçi olup, yıllık izinde olduğu süre boyunca orman sahasındaki kaçak kömür ocağında kazmacı olarak çalıştığı ifade edilen ..."nın 19.06.2014 günü saat 12:00 sıralarında tavan boşalması sonucu göçük altında kalması nedeniyle seri kot kırıkları ile birlikte ağız, burun ve göğüs basısından gelişen asfiksi sonucu öldüğü olayın yargılaması sonunda, sanığın söz konusu kaçak kömür ocağını tek başına işlettiğinin kabulü isabetsiz ise de, ölenin emeğini sanığın ise sermayesini ortaya koyarak gerçekleştirdikleri ortaklığa ait olduğu anlaşılan kaçak kömür ocağında ölenin çalışması, duruşmadaki ifadesinde; “ölenle aralarındaki iş bölümü gereğince ocak dışındaki kömür yükleme boşaltma, malzeme tedariki gibi işleri takip ettiğini, ocağın kaçak olması sebebiyle kendi imkânları dâhilinde yapılan bağlar dışında başka bir güvenlik önlemi olmadığını” bildiren sanığın kömür ocağının, teknik bilgi ve yeterli ekipman olmaksızın açıldığını, ölenin iş sağlığı ve güvenliğine ilişkin herhangi bir tedbir alınmadan, herhangi bir eğitim ve kişisel koruyucu ekipman verilmeksizin çalıştığını bilmesi ile “öngörülebilir neticenin fail tarafından öngörülmesi halinde koşulları oluşan bilinçli taksirin” kaçak kömür ocağında çalışan ölenin aynı zamanda “ortak” olmasının da eylemin hukuki niteliğini değiştirmeyeceği, sanığın eyleminde bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığına ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlarda TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının (6.) bendinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.