MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 14. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 14.11.2012 tarih ve 2010/492-2012/261 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili banka ile davalı şirket arasında 25.02.2008 tarihinde peşin ödeme protokolü akdedildiğini, sözleşmede satışını yapacağı tüm marka araçlara ilişkin taşıt kredi taleplerinin 500 adet araç kredisi için prim ödenmesi koşullarının düzenlendiğini, banka tarafından bu protokol kapsamın davalı şirkete taahhüdü kapsamında bankanın uygun bulacağı asgari 500 adet araç kredisi için 03.04.2008 tarihinde 150.000 TL peşin prim ödemesi yapıldığını, davalı şirket tarafından yalnızca 134 araç kredisi sevkedildiğini protokolün 06.05.2010 tarihinde derhal feshedildiğini 366 adet için taahhüdünü yerine getirememesi sebebiyle eksik kalan araç adediyle bağlı olarak geriye ödemekle yükümlü olduğu bedel için ortaya çıkacak miktarın her bir araç başına 300 TL olduğunu iddia ederek, şimdilik 10.000 TL"nin yıllık %25 faiziyle birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taleplerin zaman aşımına uğradığını, protokol gereği müvekkilinin tüm edimlerini yerine getirdiğini, her gelen müşterinin davacı bankaya yönlendirildiğini, ancak banka yetkililerinin her defasında bankanın kredi politikasındaki değişiklik nedeniyle kredi taleplerinin reddedildiğini, davacı bankanın haksız ve kusurlu eylemi neticesinde 135 adet kredi kullandırılabildiğini, dava dilekçesinde yazılı 366 adet araç ile ilgili olarak taleplerin yerinde olmadığını davanın zaman aşımı ve esas yönünden reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı bankanın kendisine gelen her kredi talebini ekonomik gereklere göre değerlendirip kabul veya red etme hususun da bir takdir hakkı bulunduğu, riskli gördüğü kredileri reddedeceği, ayrıca faaliyet konusu paranın satışı suretiyle gelir elde etme amacında olan bankanın kredi talebini haksız geri çevirdiği iddiasının da hayatın olağan akışına uygun bir davranış olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile, 129.156 TL"nin temerrüt tarihi olan 13.05.2010 tarihinden itibaren %25 oranında temerrüt faizi işletilerek davalıdan tahsiliyle davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6.904,60 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.