MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Kargı Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 31.10.2012 tarih ve 2012/7-2012/191 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 30. sınıf emtialar için tescili olan “UNO” ibareli seri ve tanınmış markaların sahibi olduğunu, davalının “UNÖZ+ŞEKİL” ibareli ve 29, 30, 39. sınıf mal ve hizmetler için tescilli markasının müvekkili markaları ile benzer olduğunu, tüketici nezdinde karışıklığa sebebiyet verebileceğini ileri sürerek davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, tescilli markasının davacı markaları ile benzer olmadığını, un ve nakliye işi ile uğraştığını, markasını da buna göre tescil ettirdiğini, davacı markalarına benzeme amacı olmadığını, müşteri nezdinde karışıklığa sebebiyet verilmesinin mümkün olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, taraf markaları arasında iltibasa sebebiyet verecek düzeyde benzerlik olduğu, kapsadıkları mal ve hizmet sınıfları bakımından 30. sınıf emtia için aynı, 29. sınıf emtia için benzer oldukları, davalı markasının bu sınıflar açısından hükümsüzlük şartlarının oluştuğu, bununla birlikte davacı markasının unlu mamuller alanında tanınmış olduğu, bu tanınmışlığın gıda ürünleri alanında da var olduğunu; ancak 39. sınıf hizmetlere sirayet etmeyeceği, dolayısıyla bu hizmet sınıfı açısından hükümsüzlük şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile davalı markasının 29. ve 30. sınıf emtia yönünden hükümsüzlüğüne, sair istemin reddine karar verilmiştir.
Davalı, kararı temyiz etmiştir.
1- Tarafların iddia ve savunması dikkate alındığında, uyuşmazlığa 556 sayılı KHK’nin hükümlerinin uygulanması gerekmektedir.
556 sayılı KHK’nin, 22.06.2004 tarih ve 5194 sayılı Yasa ile değiştirilen 71. maddesi hükmüne göre, bu Kanun Hükmünde Kararnamede öngörülen davalarda görevli mahkemenin ihtisas mahkemeleri olduğu, bu mahkemelerin yargı çevresini Adalet Bakanlığı’nın teklifi üzerine Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu’nun belirleyeceği düzenlenmiştir.
Bu düzenlemeye uygun olarak, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu’nun, 16.09.2004 tarih ve 396 sayılı kararı, daha sonra alınan ve halen yürürlükte olan 24.03.2005 tarih ve 188 sayılı kararı ile anılan Kanun Hükmünde Kararnamelere ilişkin davalar bakımından, Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi kurulmayan yerlerde, Asliye Ticaret Mahkemesi kurulmuş olup olmamasına bakılmaksızın, bir ya da iki asliye hukuk mahkemesi olan yerlerde bir numaralı asliye hukuk mahkemesi, ikiden fazla asliye hukuk mahkemesi olan yerlerde 3 numaralı asliye hukuk mahkemesi görevlendirilmiş, bu mahkemelerin yargı çevresinin adli yargı adalet komisyonlarının merkez ve mülhakatları olan ilçeleri kapsadığı da belirtilmiştir.
Mahkemelerin görevi kanunla düzenlenmiş olup, görev kuralları, kamu düzenine ilişkindir ve temyiz dahil, yargılamanın her aşamasında resen dikkate alınır. İhtisas Mahkemeleri ile diğer hukuk mahkemeleri arasındaki ilişki, görev ilişkisidir.
Bu durumda, mahkemece Çorum Asliye Hukuk Mahkemesi (Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi sıfatıyla) görevli olduğundan, görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, esasa girilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
2- Bozma neden ve şekline göre, davalının temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle kararın resen BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 18.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.