MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-
Davacılar vekili, müvekkilleri ile davalı şirket arasında arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi yapıldığını, sözleşmeye göre müvekkillerine ait beş adet dairenin ruhsat tarihinden itibaren 16 ayda teslim edilmesi gerektiğini, dairelerin gecikmeli olarak 1998 yılının Eylül ayında teslim edilebildiğini, teslim edilen dairelerde ve ortak yerlerde pek çok eksiklik bulunduğunu ileri sürerek, eksik işler ve gecikme nedeniyle tazminatın reeskont faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket, usulüne uygun tebligat yapılmasına rağmen davaya cevap vermemiştir.
Feri müdahil vekili, davacıların ayıp ihbarında bulunmadıklarını, yüklenicinin temerrüde düşürülmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları ve dosya kapsamına göre; arsa sahipleri ..., ..., ... ve ... ile davalı şirket arasında 23.03.1995 tarihli arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalandığı, ortak alan ve arsa sahiplerine ait bağımsız bölümlerde eksik ve kusurlu imalatların bulunduğunun sabit olduğu, eksik ve kusurlu imalatların gizli ayıp niteliğinde olduğu, davacıların yükleniciden olan alacağının 2.757,00 YTL olduğu ,ayrıca geç teslimden dolayı davacıların 3.330,53 TL tazminat alacağının bulunduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile alacağa dava tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine karar verilmiştir.
Karar, davacılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2) Dava, eksik imalat bedeli ve gecikme tazminatı istemlerine ilişkindir. Davada talep edilen alacağın reeskont faiziyle tahsili istenildiği halde mahkemece yasal faize hükmedilmiştir. Oysa taraflar arasındaki ilişki gözetildiğinde 3095 sayılı Yasanın 2/II.
maddesince reeskont faizi istenebileceğinden dava tarihinden itibaren değişen oranlar gözetilmek suretiyle alacağın reeskont faiziyle tahsiline karar verilmemiş olması doğru olmamış, hükmün davacılar yararına bozulması gerekmiş ise de, yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün aşağıda yazılı olduğu şekilde HUMK’nın 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm fıkrasının 2 paragrafının 2. satırından yer alan "... dava tarihinden itibaren işleyecek..." ifadesinden sonra gelen "yasal" kelimesinin hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine "reeskont" kelimesinin yazılarak kararın düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin harçların istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 04.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.