MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/10/2011 tarih ve 2010/146-2011/236 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... Çırıklı tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili ; müvekkilinin 1969 yılından buyana faaliyetine devam eden Türkiye’nin ve Dünyanın önde gelen bira üreticilerinden olduğunu, “efes” ibareli markaların 1979 yılından bu yana müvekkili adına tescilli olup tanınmış markalar olduğunu,davalı şirketin 2009/11853 başvuru numaralı “afes” ibareli marka başvurusuna yapılan itirazın markaların karıştırılabilme ihtimaline yol açabilecek kadar benzer olmadığı gerekçesiyle kabul edilmediğini, 556 sayılı KHK’nın 7. ve 8. maddelerinin ve Yargıtay’ın emsal kararları değerlendirildiğinde ,tanınmış markanın benzerinin farklı mal ve hizmet sınıflarında dahi tescili mümkün değilken davalı markasının müvekkili markasıyla aynı sınıflarda tescilinin hukuka aykırılık teşkil ettiğini, kaldı ki; markalar arasında benzerlik bulunduğu ve karıştırılma ihtimallerinin olduğunu ileri sürerek dava konusu YİDK kararının iptaline ve markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili ; açılan davanın yerinde olmadığını, YİDK kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili; müvekkilinin “AFES” markasının, şirket adının baş harflerinin bir araya gelmesi ile oluşuğunu, tarafların faaliyet konularının aynı olmadığını, müvekkili şirketin 1973 yılında yurtdışında kurulmuş olup sigorta ve sigorta hasar tasfiyesi konusunda faaliyette bulunduğunu, bu faaliyet konusunun davacının bira ve içecek üretimi arasında hiçbir bağ olmadığını, davacı şirketin tanınmış olmasının yada olmamasının tek başına müvekkili markasının tesciline engel teşkil etmeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, 2009/11853 nolu “AFES” markası ile davacının “EFES” esas unsurlu markalarının 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında “aynı” veya “ayırt edilemeyecek kadar benzer” olmadığı; ancak taraf markalarının 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında benzer olduğu ve markalar arasında karıştırılma ihtimali bulunduğu, bu anlamda; davalı markasının emtia listesi ile davacı markasının emtia listesinin 35. sınıfta yer alan “reklamcılık, işletmecilik ve idarecilik hizmetleri” açısından aynı/benzer olduğu; davalının emtia listesindeki diğer hizmetler (36.sınıf) açısından ise farklı olduğu, davacının “EFES” markasının 556 sayılı KHK’nin 8/4 maddesi anlamından tanınmış marka olduğu; ancak yasal şartlar gerçekleşmediğinden 36. Sınıf hizmetler yönünden davalı markasının tesciline engel teşkil etmeyeceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne davalı markasının 35. sınıf hizmetler yönünden hükümsüzlüğü ile bu kapsamda verilen YİDK kararının iptaline, fazlaya dair istemin reddine karar verilmiştir.
Taraf vekilleri; kararı temyiz etmişlerdir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, taraf vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 03,15 TL temyiz ilam harcının temyiz eden taraflardan ayrı ayrı alınmasına, 18/12/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.