Abaküs Yazılım
23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/2866
Karar No: 2020/2864

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/2866 Esas 2020/2864 Karar Sayılı İlamı

Özet:


Davanın konusu Sürücülü Araç Kiralama Hizmet Alım Sözleşmesi’ne göre 18 araç kiralama ve bu araçların çalışma saatlerindeki fazla mesai ücretleri ile ilgilidir. Davacı, davalının fazla mesai ücretlerini ödemediğini iddia ederek 10.000 TL talep etmiş, daha sonra ise talebini 42.500 TL'ye artırmıştır. Davalı ise, sözleşmede davacının şoförlerine fazla mesai ücreti ödemekle yükümlü olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme, tarafların serbest iradeyle düzenledikleri sözleşme ve şartname hükümlerinin kendilerini bağlayacağı gerekçesiyle davacının talebini reddetmiştir. Davacı vekili karara itiraz ederek temyiz etmiş, ancak temyiz başvurusu reddedilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri: Tarafların serbest iradeleri ile düzenlenmiş olan sözleşme ve şartname hükümleri, kendilerini bağlar. Bu hükümlere göre davacı, davalıdan işçilere ödediği fazla çalışma ücretini talep edemez.
23. Hukuk Dairesi         2017/2866 E.  ,  2020/2864 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi

    Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
    - K A R A R -
    Davacı vekili, taraflar arasında imzalanan Sürücülü Araç Kiralama Hizmet Alım Sözleşmesi’ne göre 36 ay süreyle 17 tanesi sürücülü olmak üzere 18 aracın müvekkili tarafından kiralanacağını, araçların ayda 22 gün ve günde 9 saat çalışacağını, davalının 30.11.2011 tarihinden itibaren sürücüleri fazla mesaiye bırakmaya başladığını, davalının sürücülerin fazla mesai ücretlerinin hak edişlerle birlikte ödeneceğini bildirmesine rağmen bu ödemeyi yapmadığını, fazla mesai ücretlerinin sözleşme ve teknik şartname gereğince davalı tarafından ödenmesi gerektiğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 10.000,00 TL."nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, ıslah yoluyla talebini 42.500,00 TL."ye artırmıştır.
    Davalı vekili, sözleşme hükümlerine göre araçların günlük çalışma süresinin iddia edildiği gibi aylık 22 iş günü ve günlük 9 saatten ibaret olmadığını, sözleşme ve şartnamelerde davacı firmanın şoförlerine fazla mesai ücreti ödeneceğine dair hiçbir hüküm bulunmadığı gibi sürücü ücretlerinden davacının sorumlu olduğunun açıkça belirtildiğini, davacının sözleşme süresi bittikten sonra bu davayı açmasının iyiniyet kurallarına uymadığını, davacının araçların fazla çalışma ücretini aldığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
    Mahkemece, iddia, savunma, dosya kapsamı ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; tarafların serbest iradeleri ile düzenlenmiş oldukları sözleşme ve şartname hükümlerinin kendilerini bağlayacağı, bu hükümlere göre davacının davalıdan işçilerine ödediği fazla çalışma ücretini talep edemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23 . Hukuk Dairesince, somut olayda, taraflar arasında imzalanmış bulunan sözleşmenin eki niteliğindeki teknik şartnamenin 3. maddesine göre sözleşmede her türlü sürücü ücretlerinden açıkça davacı yüklenicinin sorumlu olacağının belirtildiği tarafların serbest iradeleri ile düzenlemiş oldukları sözleşme ve şartname hükümlerinin tarafları bağlayacağı gerekçesiyle, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
    Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
    Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davacı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 17.09.2020 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.

    Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.

    Son Eklenen İçtihatlar   AYM Kararları   Danıştay Kararları   Uyuşmazlık M. Kararları   Ceza Genel Kurulu Kararları   1. Ceza Dairesi Kararları   2. Ceza Dairesi Kararları   3. Ceza Dairesi Kararları   4. Ceza Dairesi Kararları   5. Ceza Dairesi Kararları   6. Ceza Dairesi Kararları   7. Ceza Dairesi Kararları   8. Ceza Dairesi Kararları   9. Ceza Dairesi Kararları   10. Ceza Dairesi Kararları   11. Ceza Dairesi Kararları   12. Ceza Dairesi Kararları   13. Ceza Dairesi Kararları   14. Ceza Dairesi Kararları   15. Ceza Dairesi Kararları   16. Ceza Dairesi Kararları   17. Ceza Dairesi Kararları   18. Ceza Dairesi Kararları   19. Ceza Dairesi Kararları   20. Ceza Dairesi Kararları   21. Ceza Dairesi Kararları   22. Ceza Dairesi Kararları   23. Ceza Dairesi Kararları   Hukuk Genel Kurulu Kararları   1. Hukuk Dairesi Kararları   2. Hukuk Dairesi Kararları   3. Hukuk Dairesi Kararları   4. Hukuk Dairesi Kararları   5. Hukuk Dairesi Kararları   6. Hukuk Dairesi Kararları   7. Hukuk Dairesi Kararları   8. Hukuk Dairesi Kararları   9. Hukuk Dairesi Kararları   10. Hukuk Dairesi Kararları   11. Hukuk Dairesi Kararları   12. Hukuk Dairesi Kararları   13. Hukuk Dairesi Kararları   14. Hukuk Dairesi Kararları   15. Hukuk Dairesi Kararları   16. Hukuk Dairesi Kararları   17. Hukuk Dairesi Kararları   18. Hukuk Dairesi Kararları   19. Hukuk Dairesi Kararları   20. Hukuk Dairesi Kararları   21. Hukuk Dairesi Kararları   22. Hukuk Dairesi Kararları   23. Hukuk Dairesi Kararları   BAM Hukuk M. Kararları   Yerel Mah. Kararları  


    Avukat Web Sitesi